Εγωισμός εν γένει

Οι άνθρωποι διακατέχονται από πολλά συναισθήματα αλλά το πρωτεύον, δυστυχώς, είναι ο εγωισμός..και συνήθως όσο πιο δυνατός, ισχυρός, με εξουσία, όμορφος, έξυπνος είναι κάποιος τόσο πιο εγωιστής και πεισματάρης μπορεί να γίνει..Βέβαια υπάρχουν βαθμίδες κι εξαιρέσεις...

Και δυστυχώς για να πνίξουμε τον εγωισμό μας, να βάλουμε στην άκρη κάθε πείσμα και να δούμε την απλή αλήθεια μας εμποδίζουν πολλά μαύρα σύννεφα και φυσικά ο χρόνος...Γιατί ο χρόνος τα λιαίνει όλα και θυμάσαι τα όμορφα και φεύγουν οι κακές/εγωιστικές/ζηλόφθονες/πεισματικές καταστάσεις..

Έτσι πέρασαν 3 χρόνια για να στείλω ένα μήνυμα, αλλά τελικά το έστειλα και είμαι επιτέλους ήρεμη..

Δε θέλω να αδικώ τους ανθρώπους και πόσο μάλλον να τους κοροϊδεύω, γι αυτό προσπαθώ να είμαι ειλικρινής μαζί τους και να λέω αυτό που σκέφτομαι και αισθάνομαι..Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος και γι αυτό προσπαθώ να διορθώνω τα λάθη μου, ή την επόμενη μέρα ή σε 4 μήνες ή ακόμα και σε 3 χρόνια..

Και όσο σκληρή κι αν είναι η αλήθεια πρέπει να λέγεται , για να κάνει τον κύκλο του.. Ρίχνεις ένα κέρμα και θα φέρει ή γράμματα ή κορώνα τόσο απλό..

Το θέμα είναι όμως ότι πολλές φορές βρισκόμαστε σε διχάλες /ή τριχάλες,κτλ όπου όλες οι επιλογές, μας φαίνονται δελεαστικές αλλά και σε όλες υπάρχουν εμπόδια και δυσάρεστες καιρικές συνθήκες..Και τότε το παιχνίδι μετατρέπεται σε λαβύρινθο και η αναποφασιστικότητα παίζει με τα νεύρα σου και καταλήγεις να άγχεσαι με το παραμικρό.. Και όσο το παιχνίδι παρατείνεται, τόσο ρίχνεις τα ζάρια και προχωράς πιο βαθιά στο λαβύρινθο, τόσο περιμένεις να φέρεις τις μαγικές εξάρες που θα σε βγάλουν έξω..αλλά η αλήθεια είναι ότι οι εξάρες δε σε φτάνουν, πρέπει να χεις βρει και την άκρη του νήματος.. Και τελικά αφήνεσαι έρμαιο του παιχνιδιού, της τύχης και του χρόνου και η απόφαση γίνεται μια μικρή κουκίδα στον ορίζοντα τόσο μικρή που ξέχασες και το λόγο ύπαρξης του αρχικού διλλήματος (ή τρι-)..

..μη μου μιλάς για κόλαση
την έχω ζήσει όλη..
μη μου μιλάς για ουρανούς
για θείο περιβόλι..

μη μου μιλάς για τα παιδιά
που ψαχνούν στους δρόμους..
σαν τους αλήτες τους σοφούς
δε ξέρουν από νόμους..

μη μου μιλάς για τίποτα
δε ξέρω να απαντήσω..
μέσα στα ερείπια του καιρού
ζωή πάω να χτίσω..

έτσι απλά επειδή το άκουγα..

Με μια έξοδο 2 ταριφόνια

όταν κάποιος γεννιέται γύφτος μάλλον πεθαίνει και γύφτος.. Και με την έννοια γύφτος δεν έννοω τη φυλή των αθίγγανων αλλά των κιτρινιάρηδων "φίλων" μας..

Σάββατο 22.00: Ανασηκώνω διστακτικά το χέρι μιας και κανένα από τα ταξί που ξεπροβάλλουν στο βάθος δεν έχουν ελεύθερη τη σημαία..Από την άλλη ως βιαστική και κλασσικά αργοπορημένη, λέω να δοκιμάσω την τύχη μου..Πράγματικα ταρίφας σταματάει -έχοντας ήδη άλλη μια πελάτισσα στο πίσω κάθισμα-, παίρνει εμένα που οδεύω προς Κολώνακι (από Πατησίων) και ταυτόχρονα μια τρίτη κυριούλα που πάει Αλεξάνδρας..Ξαφνιάζομαι ολίγον και του λέω "βολεύει?" Ναι ναι, απαντάει σίγουρος, θα μπούμε από Ιπποκράτους και φτάσαμε..Επειδή με γυροφέρνει και μια ίωση και δεν έχω πολλές δυνάμεις, λέω χαλάλι..Δεν κοιτάω αμέσως το ρολόι, μιας που το χε επιτηδευμένα κρυμμένο στον καθρέφτη, κι όντας στη θέση του συνοδηγού μου ήταν δύσκολο να το εντοπίσω..Με συμβουλεύει να βάλω Ζώνη σε Προστακτικό αλλά πάντα ευγενικό τόνο :P αλλά ταυτόχρονα ανάβει και το τσιγάρο του χωρίς βέβαια να πάρει την άδεια κανενός- στα τέτοια του αν εγώ κόντευα να πάθω ασθματικό σύνδρομο από το βήχα..Με το που αδειάζει τις υπόλοιπες κυρίες, του επισημαίνω με ήπιο τόνο "ότι μάλλον κάναμε κύκλο τελικά".. Δε με παίρνει όμως να μιλήσω μιας και το αποδέχτηκα τελικά , σκέφτομαι..Το ρολόι έχει γράψει 4.70 αλλά μπήκα όταν έγραφε περίπου 2..Τον ρώταω πόσα χρωστάω "4 ευρώ"..μετράω τα ψιλά μου κι έχω 3.90 και το άλλο νόμισμα μετά ήταν 50ευρω..Και κάνω την αφελή ερώτηση "Έχω 3.90 σε ψιλά και μετά 50ευρώ" που κανονικά δε θα πρεπε καν να τον ρωτήσω ..αλλά ως όψεται η ευγενική μου φύση..:) Και ο ΓΥΦΤΟΣ προτίμησε να πάρει το 50ευρω και να μου δώσει ρέστα..για 10 ολόκληρα λεπτά, τα οποία μου τα είχε υπερκοστολογήσει.. Και μόνο που σκέφτομαι ότι η προηγουμενη από μένα του δωκε και παραπάνω 40 λεπτά συγχίζομαι..

Σάββατο προς Κυριακή επιστροφή με διπλή ταρίφα (ακολουθούμε αντίστροφη πορεία): Κιτρινιάρης νο2 σταματάει συνοδευόμενος από όμορφη παρέα παρευρισκόμενη στη θέση του συνοδηγού.. Ξανθούλα ξινισμένη μάλλον ανατολικού μπλοκ με μούτρα "τι τη θέλω τη ζωή μου, για να τη βγάζω νυχτιάτικα στους δρόμους!" και ελληναράς ταρίφας με το χαμόγελο ως τα αυτιά "τι γκόμενα κουβαλάω εγώ ο μάγκας..κι ας μου κάνει και τη δύσκολη" Και σουξου μούξου μαντάλακια..Όλο να της ρίχνει ματιές, να της μιλάει..αυτή τίποτα..ακάθεκτη, παγωμένη να κοιτάει το απόλυτο κενό -ευθεία.. Φτάνουμε γρήγορα κάτω από το σπίτι το ρολόι έχει γράψει 3.10 ΑΚΡΙΒΩΣ..(και με διπλή ταρίφα έτσι?!) Αποφασισμένη αυτή τη φορά ότι δε θα μου φάνε ούτε λεπτό, δίνω 5ευρω και 10 λεπτά και περιμένω ρέστα 2ευρω..Γυρνάει ο τύπος τα βλέπει και μου λέει κράτα θα σου δώσω εγώ ρέστα (όλοι μια μανία σήμερα να ξεφορτωθούν τα ψιλά τους..) και παίρνει μόνο το 5ευρω και μου δίνει κάτι νομίσματα..τα κοιτάω στο αμυδρό φως και είναι 1.40!!!
-"Εμ συγγνώμη τι είναι αυτά??!!!!"
-"Ε πόσα σου έδωσα"....ψάχνει λίγο ακόμα και μου δίνει άλλα ολόκληρα 20 λεπτά
-"Καλά με δουλεύετε? Το ρολόι έχει γράψει 3.10!"
Ξαναψάχνει με φανερά δύστροπο και δυσανασχετημένο ύφος - τι θέλει και αυτη πάλι!! δε μπορούσα να βρω κανένα κουτορνίθι ή κανένα μεθυσμένο παιδαρέλι - και μου δίνει άλλο ένα 20λεπτο..
Και τελικά έφυγα οργισμένη έχοντας πληρώσει 3.20 και με βγαλμένο τον αδόξαστο και την πίστη και όλα τα συγγενή θρησκευτικά ανάποδα..

Και δεν είναι τα 10 λεπτά..αλλά η κοροϊδία των ανθρώπων! Αλλά αυτοί που θέλουν να κοροϊδεύουν και να παίρνουν, δε ξέρουν και να δίνουν.. Και οι γύφτοι στα λεφτά είναι και τσιγγούνηδες στη ψυχή..γι αυτό λέω μια ζωή θα το πληρώνουν..

Μηχανικοί Ενωμένοι...

Το καλοκαίρι μου ήρθε μια επιστολή από το ΤΣΜΕΔΕ - και λόγω επερχόμενων διακοπών και βιασύνης έριξα μια γρήγορη ματιά την ώρα ακριβώς που έκλεινα την πόρτα πίσω μου για να πάω να απολαύσω λίγο γαλήνη..
Κάτι ακαταλαβίστικα και κάποιες σκόρπιες λέξεις μου έμειναν όμως, κάτι για ¨Ειδική προσαύξηση", εισφορές, 50 ευρώ-80 παραπάνω, "ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ", και κάτι για 1000 ευρώ σύνταξη- τελειώς ουτοπιστική..

Η πρώτη ιδέα που σχηματίστηκε στο μικρό μου μυαλουδάκι είναι ότι κάποιος θέλει να δώσει στους τωρινούς συνταξιούχους μια αυξησούλα, για να κατευνάσει λίγο τα πνεύματα (μιας που τόσο καιρό, οι συντάξεις που σύμφωνα με το νόμο έπρεπε να παίρνουν οι μηχανικοί ήταν ανάλογες του δημοσίου, αλλά σύμφωνα με την πραγματικότητα ήταν πολύ μικρότερες), να πάρει και μερικούς ψήφους..κλασσικά πράγματα δηλαδή. Από την άλλη αυτό που με μπέρδευε είναι αυτό το προαιρετικό..Αν θέλουν να μας τα φάνε, γιατί για κάποιους να είναι προαιρετικό και για άλλους υποχρεωτικό..Και τι σημαίνει προαιρετικό για όσους είναι κάτω των 35 και έχουν δουλέψει λιγότερο από 10 χρόνια? Δηλαδή όταν θα γίνω 35 θα πάψει να είναι προαιρετικό και θα αναγκαστώ τότε να πληρώνω για μια σύνταξη που ίσως - τι ίσως δηλαδή ..-δε θα δω ποτέ?

Το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό αποτελούν τη ελληνική μάστιγα της εποχής μας, και δέχομαι το γεγονός ότι με τις εισφορές μου τώρα παίρνει μια αξιοπρεπή σύνταξη ο πατέρας μου..αλλά όταν εγώ θα φτάσω στην ηλικία του, ΠΟΙΟΣ θα δίνει αυτές τις εισφορές..Γιατί μέχρι τότε πολλές ανακατανομές, νέοι νόμοι, διατάγματα και ό,τι του κατεβάσει του καθενός ..μπορεί και συγχώνευση ταμείων να παίξει..

Κάποιοι φίλοι μου μηχανικοί προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα , καθώς και να συσπειρωθούν απέναντι σε αυτή τη πρωτοφανή γελοιότητα, που στη πλασσάρουν ως "Επιλογή" σου ενώ στην ουσία δεν είναι.. Γιατί αν αποφασίσω να μην πληρώνω τις εισφορές, και να ξεγραφτώ από το ΤΣΜΕΔΕ θα πρέπει να επιστρέψω και την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος- ανήκουστο!!

http://tee-tsmede.blogspot.com/
http://reengineering.wordpress.com/

ΠΡΟΤΙΜΩ να επιλέγω τα λεφτά μου που θα πηγαίνουν και να επενδύονται με καλύτερες προοπτικές, αυτό μόνο θα αποτελούσε ΕΛΕΥΘΕΡΗ επιλογή..

Σύντομη αναδρομή

Μωρό φασκιωμένο στην αγκαλιά της γιαγιάς, κοριτσάκι που δε μπορούσε να πει "ντομάτα" αλλά "τομάτα" και τον αδελφό της τον φώναζε Κώτα, παραλείποντας το σ..Στα 5 της έβαλε τα κλάμματα μπροστά στην τηλεόραση γιατί δε μπορούσε να δει και έτσι έβαλε κάτι τεράστια γυαλιά που κάλυπταν το μισό της πρόσωπάκι.Στο σχολείο πάντα Α στα μαθήματα κι όταν έφερε μια φορά Β με έξι ερωτηματικά η μαμά της βγήκε εκτός εαυτού..Στο γυμνάσιο απομονώθηκε και μελαγχόλησε, όλοι της φαίνονταν ξένοι..Στο λύκειο ερωτεύτηκε, άνοιξε ο κόσμος και ξέχασε τα πάντα. Στη σχολή γέλασε, διασκέδασε, δέθηκε..και τελικά αγάπησε δυνατά..Στη δουλειά έδωσε και δίνει την καλή της ενέργεια, κι επιτέλους κάνει αυτά που πάντα ήθελε...Κι έτσι πέρασαν 26 χρόνια..κι εύχεται να ζήσει και τα υπόλοιπα της χρόνια το ίδιο δυνατά και γεμάτα, κι εύχεται να μη ξεχάσει το παιδί, την έφηβη, τη φοιτήτρια, απεχθάνεται τον όρο "καρριερίστρια", θέλει να συνεχίσει να αισθάνεται, να αποφύγει να γίνει ρεαλίστρια και κυνική όσο κι αν έχει πείσει τον εαυτό της ότι πρέπει κι όσο κι αν υπάρχουν στιγμές που αυτο-προσδιορίζεται με αυτόν τον όρο, αλλά κυρίως επιθυμεί να προσφέρει και να συνεχίζει να δίνει στους γύρω της-όσο μπορεί!


Γέελα, γέλαα πουλί μου γέλα κι είναι η ζωή μια τρέλα..

ΥΓ Έπρεπε σήμερα να βρέχει καταρρακτωδώς(γκρίνια νο1) ?? Έπρεπε σήμερα να αρχίσει να κλείνει η φωνή μου, να με πιάνουν κομάρες και να με χτυπήσουν τα παπούτσια(γκρίνια νο2-3-4) ??:P
ΥΓ2 Ωστόσο όλοι οι φίλοι μου φέρνουν και μου υπενθυμίζουν την άνοιξη ..και τους ευχαριστώ..

Stress test over!

Μέσα σε μια εβδομάδα είδα 3 ταινίες στο σινεμά, πήγα για ποτό σε 4 νέα μαγαζάκια, μια φορά για φαγητό, γιόρτασα σε σπίτι κάποια γενέθλια, τσακώθηκα με πορτιέρηδες και βγήκα εκτός εαυτού, έφτασα στα όρια του άγχους μου, λύγισα, δούλεψα 2 μέρες=9 ώρες για το μεταπτυχιακό μου και άλλες 48 ώρες για τη δουλειά, μου είπαν ότι ειμαι δυνατή, δε με φοβούνται, πήρα απόφαση ότι δε θα πεθάνω από το άγχος- όχι τώρα τουλάχιστον:p,με βοήθησαν να το συνειδητοποιήσω, το παλεύω να χαλαρώσω, και μέσα σε όλα αυτά προσπαθώ να βρω το ρόλο μου και να ανασυνταχθώ.. Η οργάνωση μου λείπει όμως, το θέλω μου επίσης..

Και τόσο γεμάτος και τόσο κενός ο χρόνος.

Μια προβολή σε έναν τοίχο, δύο ζευγάρια χέρια, δύο κορμιά στο βυθό της θάλασσας, με μόνο φωτισμό τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου που διέγραφε τις σκιερές τους φιγούρες να αγκαλιάζονται, να χορεύουν, να τυλίγονται, ένα σύμπλεγμα, να πλέουν, να ενώνονται και να κυματίζουν με το ρυθμό του νερού..απίστευτη εικόνα, απίστευτη αίσθηση..Ό,τι πιο ερωτικό..!

Μπαίνει χειμώνας..αλλάζει η εποχή, καιρός να αλλάξω εποχή. Είναι η ιδέα μου ή όλοι συμπεριφέρονται περιέργα και διαφορετικά?

Καλή δύναμη..αλλά ξέχασα είμαι ήδη δυνατή!Όποιος άλλος χρειάζεται να χτυπήσει την πόρτα, περισσεύει για όλους!

Γειαααα..(μακρόσυρτο και καθαρό)

Απλά πέρασα να πω γεια...
Έχω τόσα που έτρεξαν,τρέχουν και θα τρέξουν (γενικά τόσο τρεχαλητό, ούτε στίβο να έκανα..) που άλλα είχα στο μυαλό μου να γράψω κι άλλα προλαβαίνω..'
Να θυμάμαι από αυτή την περίοδο:
1. Τις φωτιές που με μαύρισαν - οι ασυνείδητοι!
2. Τις εκλογές που τους μαύρισα - συνειδητά!
3. Το μαύρισμα που το χάνω - και μαυρίζει η ψυχή μου με το καταχείμωνο που πλησιάζει αδυσώπητο και δαγκωτό.
4. Τα απίστευτα μαύρα μάτια μιας Τουρκάλας από χθες- άσχετο αλλα ταίριαζε με το χρώμα.
5. Το μαύρο μου το χάλι που τριγυρνάω σα ράκος (και τρελά αγχωμένη) από δουλειά-σχολή-ποτό-δουλειά-σχολή,κτλ
6. Αυτούς που με σκοτείνιασαν και εδώ ταιριάζει κάτι σε μαύρο λάκο και φίδια- αλλά ας μη γίνουμε γραφικοί
7. Τα κλειστά βλέφαρα και το μαύρο απο τις μελανιές μπράτσο, σε ένα κατά τ άλλα "άσπρο" περιβάλλον.
Αλλά επίσης να θυμάμαι
1. Το άσπρο από τα καθημερινά μικρά και μεγάλα χαμόγελα- και είναι πιο πολλά από όσα περιμένεις,λες και πολλαπλασιάζονται.
2. Το κίτρινο και το μωβ - έτσι απλά :p
3. Μια κόκκινη μπύρα, πράσινα mohitos και πολλά Amaretto με καλή παρέα.
4. Το ροζ,κοραλί και τα χρώματα του ουράνιου τόξου που απόφασισε ο bro να υιοθετήσει ως νέες επιλογές μόδας για τη ΔΙΚΗ του γκαρνταρόμπα (Έπρεπε να το αναφέρω ως κοσμοϊστορικό γεγονός- και πάλι λίγη έμφαση έδωκα!).
5. Τα αστράκια της αϋπνίας και της κούρασης (σαν και αυτά που βλέπω τώρα δηλ) που αποτελούν οιωνούς για βαθιά και πολύχρωμα όνειρα..-αν και παράδοξο και αντιφατικό=αλήθεια
6. Τα χρώματα της ψυχής, που δεν είναι μονοδιάστατα, δεν κινούνται σε έναν άξονα, αλλά ταξιδεύουν, κουράζονται, ξαποσταίνουν, πεισμώνουν, οργίζονται, συγκινούνται, εκφράζονται και πότε- πότε ελπίζουν..και αυτό μόνο με λευκό περιγράφεται.

Άντε bonnuit/bonjour/bonsoir και όλα τα γαλλικά που ξέρω..;)

Blogo/Ψυχο- Αναζητήσεις

Το καλοκαίρι έχει επιφέρει αποσυντονισμό σε πολλούς τομείς..Πριν ζητάγαμε απεγνωσμένα τη χαλάρωση,τη ξεκούραση, το άδειασμα μυαλού,άγχους, της παραμικρής σκέψης που θα σε προβληματίσει, αναζητούσαμε ήλιο,καφέ στο μπαλκόνι, ταβερνάκι δίπλα στην ακροθαλασσιά, λίγο κρασί και το αγόρι σου/κορίτσι σου..

Κι ενώ έχουμε φορτίσει μπαταρίες που πιστεύουμε ότι θα κρατήσουν τουλάχιστον για το φθινόπωρο-κάτι σαν energizer..αυτές που διαρκούν περισσότερο-, έρχονται και σκάνε μια αλληλουχία γεγονότων που μόνο χαλαρούς κι απαθείς δε μας αφήνει..Κι επειδή μπήκαμε λίγο απότομα, τι λίγο δηλαδή σα να μας πιάνουν από το σβέρκο και να μας βουτούν το κεφάλι σε μια λεκάνη-το περιεχόμενο της το αφήνω στην άγρια φαντασία σας- είναι χειρότερο κι από πριν που είχαν συσσωρευτεί τα νεύρα και η κούραση ενός ολάκερου χρόνου, αλλά τουλάχιστον αντικρύζαμε τις πρώτες ακτίνες του ελπιδοφόρου καλοκαιριού μας..Τώρα δηλαδή περιμένουμε τι?Τα Χριστούγεννα? Τώρα που είχαμε φορεμένα ακόμα τα αληθινά μας χαμόγελα, μας τα πάγωσαν..Δεν είναι τυχαίο που μέσα στην τελευταία εβδομάδα οι περισσότερες αναζητήσεις που επέστρεφαν το υποφαινόμενο blog ήταν με τη λέξη "Κυκλοθυμία".(όπως και η λέξη "γόβες" - καλά αυτό μάλλον γιατί αρχίζει πάλι και χειμωνιάζει-->κρύο-->κλειστό παπούτσι, αν και πάλι δεν καταλαβαίνω τη μανία με τις γόβες, σας λέω για τρελή αναζήτηση..από γυναίκες, υποθέτω δηλαδή) Ας γυρίσω στην κυκλοθυμία, που με απασχολεί..Δεν είναι τυχαίο λοιπόν όταν τις τελευταίες μέρες που σε κατακλύει αυτή η έντονη ανακύκλωση συναισθημάτων να συνειδητοποιείς ότι αρκετοί ψάχνονται για το ίδιο σύμπτωμα- τη στιγμή που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είχε πάψει να εμφανίζεται στις αναζητήσεις.. Επομένως και με αποδείξεις, είμαστε έτοιμοι να φύγουμε πάλι, αλλά δε βρίσκουμε τη γαμω-πόρτα, κάποιος κλείδωσε και πέταξε το κλειδί.

Πολλοί φέτος έχουν πάρει θέση ή έστω τους απασχολεί η πολιτική σκηνή...και έστω κι αν αποφασίσουν τη διέξοδο του άκυρου/λευκού/αποχής θα είναι επειδή δε βρίσκουν κάτι καλό/καλύτερο να ψηφίσουν, αλλά τουλάχιστον θα το έχουν επεξεργαστεί/αναλογιστεί..και εύχομαι να μην είναι επειδή "βαριέμαι" ή "όλοι παπάρες είναι" και τέλος..

Τέλος, λοιπόν, παρόλο που προσπάθησα απεγνωσμένα να βρω παρέα για ΣΚ στο νησί, όλων η ψυχολογία είναι πεσμένη, οι υποχρεώσεις (μπλιαχ για λέξη) αυξημένες κι εγώ πλέον εξαντλημένη..Κρίμα γιατί ένα ταξιδάκι θα μας γέμιζε για λίγο ακόμα..γιατί έρχονται δύσκολες εποχές.

Κι επειδή ανέφερα μερικές λέξεις κλειδιά επιβάλλεται να καταγράφω τις πιο αστείες/παράξενες αναζητήσεις που έχουν οδηγήσει εδώ..Πραγματικά άξιον απορίας..
-"ΚΟΛΟΣ ΦΩΤΟ"
-"'Ατριχο αγοράκι"
-"kolantero"

μόνο από αυτες τις 3 λέξεις μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το blog είναι πορνογραφικού-homo κυρίως- χαρακτήρα που έχει στόχο να προωθήσει -πάντα με διαφάνεια-φωτογραφίες, αγγελίες και γνωριμίες και ό,τι ήθελε προκύψει, αβάδιστα στο χώρο σας..

Τώρα πώς γίνεται να νυστάζω από τις 22.00 που μπαίνω σπίτι και ακόμα να είμαι ξύπνια 03.20..Αύριο να θυμηθώ να πιω το πρωινό μου, χτυπημένο σε μπλεντερ, φρέσκο αιματάκι και να μη με δει ο ήλιος..

Τέλος- χμ μάλλον το ξαναείπα το τέλος, αλλά δε γαμιέται- δε μπορώ να καταλάβω μερικά στερεότυπα του στυλ ..Η γυναίκα δε βρίζει, η γυναίκα δεν είναι ακατάστατη, η γυναίκα θέλει γενικά να παντρευτεί, γκρινιάζει και τα πρήζει..Τα αντίστοιχα ή κάποια άλλα για τον άντρα.. Δεν πιστεύω ότι ανήκουμε όλοι σε μαζικοποιημένες κατηγορίες, γιατί θα ήταν θλιβερό..Από την αλλή θα ήταν ακόμα πιο θλιβερό αν όποια θέση ή στάση ζωής υιοθετούσαμε, το κάναμε για να διαφοροποιήθουμε από το στερεότυπο και για λόγους αντίδρασης..Πάντως δηλώνω ότι καπνίζω - ναι τελικά υπέκυψα πάλι-, πίνω -όχι και κάθε μέρα- πολλές φορές και μόνη μου, βρίζω ενίοτε για πλάκα ή τον άγνωστο χ , είμαι ακατάστατη και γενικά δεν είμαι το πρότυπο γυναίκας για σπίτι (μου το χουν πει και αυτό..) ..αλλά μπροστά στην πληθώρα, τον καταιγισμό, κατακλυσμό των θετικών, λαμπρών, εξαίσιων σημείων μου, τα προαναφερθέντα φαίνονται καμμένο κλαδί σε άπειρες εκτάσεις δάσους :)..Και μετά την αυτοκριτική μου - τέλος.

υγ...πολύ ασύναρτητες και ξεκάρφωτες σκέψεις, ό,τι να ναι, άντε γεια