Δευτέρα, Νοεμβρίου 12, 2007

Εγωισμός εν γένει

Οι άνθρωποι διακατέχονται από πολλά συναισθήματα αλλά το πρωτεύον, δυστυχώς, είναι ο εγωισμός..και συνήθως όσο πιο δυνατός, ισχυρός, με εξουσία, όμορφος, έξυπνος είναι κάποιος τόσο πιο εγωιστής και πεισματάρης μπορεί να γίνει..Βέβαια υπάρχουν βαθμίδες κι εξαιρέσεις...

Και δυστυχώς για να πνίξουμε τον εγωισμό μας, να βάλουμε στην άκρη κάθε πείσμα και να δούμε την απλή αλήθεια μας εμποδίζουν πολλά μαύρα σύννεφα και φυσικά ο χρόνος...Γιατί ο χρόνος τα λιαίνει όλα και θυμάσαι τα όμορφα και φεύγουν οι κακές/εγωιστικές/ζηλόφθονες/πεισματικές καταστάσεις..

Έτσι πέρασαν 3 χρόνια για να στείλω ένα μήνυμα, αλλά τελικά το έστειλα και είμαι επιτέλους ήρεμη..

Δε θέλω να αδικώ τους ανθρώπους και πόσο μάλλον να τους κοροϊδεύω, γι αυτό προσπαθώ να είμαι ειλικρινής μαζί τους και να λέω αυτό που σκέφτομαι και αισθάνομαι..Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος και γι αυτό προσπαθώ να διορθώνω τα λάθη μου, ή την επόμενη μέρα ή σε 4 μήνες ή ακόμα και σε 3 χρόνια..

Και όσο σκληρή κι αν είναι η αλήθεια πρέπει να λέγεται , για να κάνει τον κύκλο του.. Ρίχνεις ένα κέρμα και θα φέρει ή γράμματα ή κορώνα τόσο απλό..

Το θέμα είναι όμως ότι πολλές φορές βρισκόμαστε σε διχάλες /ή τριχάλες,κτλ όπου όλες οι επιλογές, μας φαίνονται δελεαστικές αλλά και σε όλες υπάρχουν εμπόδια και δυσάρεστες καιρικές συνθήκες..Και τότε το παιχνίδι μετατρέπεται σε λαβύρινθο και η αναποφασιστικότητα παίζει με τα νεύρα σου και καταλήγεις να άγχεσαι με το παραμικρό.. Και όσο το παιχνίδι παρατείνεται, τόσο ρίχνεις τα ζάρια και προχωράς πιο βαθιά στο λαβύρινθο, τόσο περιμένεις να φέρεις τις μαγικές εξάρες που θα σε βγάλουν έξω..αλλά η αλήθεια είναι ότι οι εξάρες δε σε φτάνουν, πρέπει να χεις βρει και την άκρη του νήματος.. Και τελικά αφήνεσαι έρμαιο του παιχνιδιού, της τύχης και του χρόνου και η απόφαση γίνεται μια μικρή κουκίδα στον ορίζοντα τόσο μικρή που ξέχασες και το λόγο ύπαρξης του αρχικού διλλήματος (ή τρι-)..

..μη μου μιλάς για κόλαση
την έχω ζήσει όλη..
μη μου μιλάς για ουρανούς
για θείο περιβόλι..

μη μου μιλάς για τα παιδιά
που ψαχνούν στους δρόμους..
σαν τους αλήτες τους σοφούς
δε ξέρουν από νόμους..

μη μου μιλάς για τίποτα
δε ξέρω να απαντήσω..
μέσα στα ερείπια του καιρού
ζωή πάω να χτίσω..

έτσι απλά επειδή το άκουγα..

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Ο εγωισμός συντηρεί τον άνθρωπο όπως ο πάγος το κρέας.
Αρκεί να μην φτάσουμε στο σημείο να παγώσουμε, γιατί η απόψυξη είναι δύσκολη μετά...

Πάντως θέλει κουράγιο για να παραδεχτούμε πως υπήρξαμε εγωιστές και να στραφούμε σε ανθρώπους που αφήσαμε για λίγο στην άκρη.

Την καλημερα μου.

Ανώνυμος είπε...

καλά έκανες...

καλησπέρα

Mari-R1 είπε...

samael έχεις απόλυτο δίκιο..και δυστυχως αυναντώ όλο και πιο πολλούς παγωμένους ανθρώπους..αλλα νομίζω ότι είναι φόβος πιο πολύ αυτό και ασυναίσθητη τακτική αυτο-άμυνας.. Μακάρι να υπήρχαν καλοί οιωνοί για όλους και μια αχτίνα να τους λιώσει μια στρώση από τον πάγο..
Bonnuit

nimbus- kalws tin είχαμε καιρό να ακούσουμε από σένα..:) Την καλησπέρα μου

Μαυρος Σκυλος είπε...

"Κράτα με τη κόψη πρός τα μέσα τα κοφτερά μαχαίρια"

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Πήρα και διαβάζω το blog σου. Ωραίο είναι... Πολύ ωραίο! Μ' αρέσει το γράψιμο. Είναι οικείο... :) Τώρα όσο για το post εδώ... Εγωισμό έχουμε οι πάντες μέσα μας αλλά μερικές φορές τα συναισθήματα μας είτε τον μηδενίζουν ή τον πολλαπλασιάζουν. Έτσι ανάλογα το πως αισθάνεται κάποιος πιστεύω ότι είναι και παράγοντας της εγωιστηκότητάς του... Τα έμπλεξα, ε...