Σύντομη αναδρομή

Μωρό φασκιωμένο στην αγκαλιά της γιαγιάς, κοριτσάκι που δε μπορούσε να πει "ντομάτα" αλλά "τομάτα" και τον αδελφό της τον φώναζε Κώτα, παραλείποντας το σ..Στα 5 της έβαλε τα κλάμματα μπροστά στην τηλεόραση γιατί δε μπορούσε να δει και έτσι έβαλε κάτι τεράστια γυαλιά που κάλυπταν το μισό της πρόσωπάκι.Στο σχολείο πάντα Α στα μαθήματα κι όταν έφερε μια φορά Β με έξι ερωτηματικά η μαμά της βγήκε εκτός εαυτού..Στο γυμνάσιο απομονώθηκε και μελαγχόλησε, όλοι της φαίνονταν ξένοι..Στο λύκειο ερωτεύτηκε, άνοιξε ο κόσμος και ξέχασε τα πάντα. Στη σχολή γέλασε, διασκέδασε, δέθηκε..και τελικά αγάπησε δυνατά..Στη δουλειά έδωσε και δίνει την καλή της ενέργεια, κι επιτέλους κάνει αυτά που πάντα ήθελε...Κι έτσι πέρασαν 26 χρόνια..κι εύχεται να ζήσει και τα υπόλοιπα της χρόνια το ίδιο δυνατά και γεμάτα, κι εύχεται να μη ξεχάσει το παιδί, την έφηβη, τη φοιτήτρια, απεχθάνεται τον όρο "καρριερίστρια", θέλει να συνεχίσει να αισθάνεται, να αποφύγει να γίνει ρεαλίστρια και κυνική όσο κι αν έχει πείσει τον εαυτό της ότι πρέπει κι όσο κι αν υπάρχουν στιγμές που αυτο-προσδιορίζεται με αυτόν τον όρο, αλλά κυρίως επιθυμεί να προσφέρει και να συνεχίζει να δίνει στους γύρω της-όσο μπορεί!


Γέελα, γέλαα πουλί μου γέλα κι είναι η ζωή μια τρέλα..

ΥΓ Έπρεπε σήμερα να βρέχει καταρρακτωδώς(γκρίνια νο1) ?? Έπρεπε σήμερα να αρχίσει να κλείνει η φωνή μου, να με πιάνουν κομάρες και να με χτυπήσουν τα παπούτσια(γκρίνια νο2-3-4) ??:P
ΥΓ2 Ωστόσο όλοι οι φίλοι μου φέρνουν και μου υπενθυμίζουν την άνοιξη ..και τους ευχαριστώ..