Απολογισμός 2006

Είχα πάει μια μίνι εκδρομούλα στα Τρίκαλα Ορεινής Κορινθίας..Αν και στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν είχε προβλεφθεί χιόνι, εκεί είχε αρκετό ώστε να παίξουμε πάλι σα μικρά παιδιά, να σκαρφαλώσουμε, να βγάλουμε φωτογραφίες με βροχή το χιόνι, να εισπνεύσουμε ζωντάνια.. Αναγκαστήκαμε και βάλαμε αλυσίδες γιατί θελήσαμε να το παίξουμε μικροί εξερευνητές, με αποτέλεσμα για 50 μόνο ανηφορικά παγωμένα μέτρα να παιδευόμαστε πάνω από 1 ώρα και με αποκορύφωμα να βλέπουμε το αυτοκίνητο να τσουλάει,να φεύγει και να μας παίρνει σβάρνα.. Πάλι καλά βρέθηκα μόνο με μια τεράστια μελανιά από την πόρτα.. Βέβαια μετά γελάγαμε και πίναμε πάντζο-τσίπουρο ζεστό με ζάχαρη και μπαχαρικά, απλά καταπληκτικό-στην ταβερνούλα πιο δίπλα και ο καθένας διηγόταν την ιστορία από τη δική του οπτική γωνία.. Το βράδυ κάτσαμε στη σοφίτα μας που είχε παράθυρο στα αστέρια και παίζαμε χαρτιά, μαξιλαροπόλεμο και γελάγαμε.. Και εκεί μου πέρασε σα σκέψη. Πάει ένας χρόνος από την προηγούμενη αντίστοιχη εκδρομή στα Μετέωρα-Καλαμπάκα, με την ίδια σύνθεση παρέας εκτός ενός, με την ίδια διάθεση, με την ίδια τρέλα και γέλιο, λίγο πριν μπει το 2006.. Πώς πέρασε ένας χρόνος όμως, και για πόσα χρόνια ακόμα θα έχουμε τη δυνατότητα να φεύγουμε, να είμαστε ανέμελοι και χαρούμενοι. Για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει να ζω, να εισπνέω, να αγαπάω..

Μέσα στο χρόνο που πέρασε, βγήκαν πολλά πρόσωπα, μπήκαν ελάχιστοι και κάποιοι μπαινοβγαίνουν συνεχώς..Είδα πρόσωπα που είχα να συναντήσω 6-8 χρόνια, γνώρισα ανθρώπους καινούργιους, όμορφους, ευχάριστους, ενδιαφέροντες, μέσα από τα blogs, μέσα από τη νέα δουλειά, ήρθα πιο κοντά με άλλα άτομα, απομακρύνθηκα από κάποια άλλα. Άρχισα, όμως μέσα από αυτή τη διαδικασία να βρίσκω τον εαυτό μου, που τον είχα αμελήσει, να θυμάμαι πώς είναι να γράφεις, να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου..και να εισπράττεις αυτή την ποικιλία, την πληθώρα διαφορετικών σκέψεων και κουλτούρων..
Φοβάμαι όμως,ενδόμυχα φοβάμαι μήπως τελικά αντι να βρω την άκρη μου, τελικά χαθώ περισσότερο μέσα μου, φοβάμαι μήπως χάσω κι άλλες σταθερές αξίες, μηπως βρεθώ σε ένα πλοίο χωρίς προορισμό και χωρίς καπετάνιο..Θέλω λίγο γη να αράξω..

Εύχομαι το 2006 να πάρει ολόνων μας τις λύπες και το 2007 να μας φέρει καθημερινές χαρές, θάλασσα για να ταξιδεύουμε και γη για να αράζουμε..Φιλια σε όλους