Η δική μου μέρα

..είναι σήμερα! Δεν είναι ότι έχω γενέθλια αλλά έχω συνδέσει πολύ καλές μνήμες γύρω απο τη μέρα αυτή. Η διαθεσή συνήθως βρίσκεται στο αποκορύφωμα και φέτος είναι μια από τις καλύτερς χρονιές και περιόδους τα τελευταία χρόνια.. Βέβαια πάντα υπάρχουν τα μαύρα στίγματα αλλά και χωρίς αυτά δε θα λεγόταν ζωή αλλά όνειρο.
Σήμερα θα μας πάνε και εταιρική εκδρομούλα στην Πάρνηθα με στόχο τη σύσφιξη "σχέσεων" (δε ξέρω αλλά αυτή η σύσφιξη μου κάνει κάτι σε ανόρθωση γλουτών χεχε), επομένως μου ρθε κουτί.. Έχω και ετοιμασίες και άγχος, προσμονή και χαρά...Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ που προσμένω κάτι. Ο πατέρας μου θα ζήσει αύριο το όνειρο 35 χρόνων, θα υλοποίησει επιτέλους ένα ταξίδι επιστροφής, ενα ταξίδι που περίμενε ολάκερη τη ζωή του! Η δική του αγωνία πρέπει να έχει φτάσει στο κατακόρυφο, ανυπομονεί να πετάξει, να φύγει, να φτάσει..στη χώρα που τον μεγάλωσε, στους φίλους που έχει να δει 35+ χρόνια,στη δεύτερη "πατρίδα" του, για το μέρος που μας μιλούσε αρκετά αλλά ένιωθε πιο πολλά, για τις μέρες των παιδικών του χρόνων, για τη ζωή του ως φοιτητής, για να τιμήσει την ανάμνηση και την αγάπη του..
Απο μια μεριά θα θελα να μαι κει όταν θα φτάσουν στη Βραζιλία, να δω τον πατέρα μου να συγκινείται, να δω τις συσπάσεις του προσώπου του που μόνο τις φαντάζομαι , γιατί δε θυμάμαι να τον έχω δει να δακρύζει, γιατί ο πατέρας ήταν άντρας και οι άντρες τότε δεν έκλαιγαν - ή μηπως έκλαιγαν τα βράδυα για να μην τους ακούμε.. Μπορεί να μη του το χω πει ποτέ δε θυμάμαι, είναι κάποια πράγματα που εννοούνται και δε βρίσκεις ποτέ το θάρρος να τα πεις.. Απλα επιθυμούσα να είχα προλάβει να του κάνω εγώ αυτό το δώρο, το δώρο της επιστροφής στις ρίζες σου, γιατί πλέον έτσι τις νιώθει κι ας μη το παραδεχθεί ποτέ. Εγώ βλέπω τη σπίθα στα μάτια του. Το δικαιούται. Κόπιασε όλα αυτά τα χρόνια, έκανε θυσίες, τις οποίες έχω καταπατήσει πολλάκις και ντρέπομαι. Εύχομαι να ναι αυτό που φανταζόταν και ονειρευόταν όλα αυτά τα χρόνια, και αύριο είναι πιο πολύ, από όλα τα χρόνια, δική μου μέρα επειδή είναι Η δική του μέρα..

Τι συναισθηματισμός είναι αυτός που με έπιασε παναθέμα με.. :P Μήπως θα πρεπε να το κάνω λίγο πιο χαρουμενο μιας και γιορτάζουμε?!

Λοιπόν ως καλή οικοδέσποινα: Μπείτε, καθίστε - ή μείνετε όρθιοι-, σερβιριστείτε μόνοι σας, έχει κάτι lactakia στο μπολ, η μητέρα έχει φροντίσει για εδέσματα αλμυράν, ποτά μπόλικα, και γω θα βρίσκομαι δίπλα στο dj γι αυτό φωνάξτε dυνατά γιατί δε θα ακούω με τόσο δυνατά τη μουσική..:)