Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Σχετικά με τα όνειρα μας

Τελικά είμαι αναβλητική της πουτάνας..Όλο έλεγα να κάνω κάτι, κι όλο έλεγα έχω καιρό και τελικά δεν πρόλαβα.. Μήπως υποσυνείδητα όμως δεν ήθελα και να το πραγματοποιήσω? Ώρες ώρες είμαι τόσο αναποφάσιστη και απλά θα ήθελα ένα σπρωξιματάκι..Από την άλλη το υπερβολικό σπρώξιμο μπορεί να λειτουργήσει ανάποδα και να αντιδράσω..Επομένως ποια είναι η χρυσή τομή? Είμαστε τελικά τρελές οι γυναικές..Ενώ μπορεί να σκεφτόμαστε ότι δε χρειαζόμαστε κάτι ή κάποιον, αν μας το στερήσουν τρελαινόμαστε. Αλλά έτσι δεν είναι και οι άντρες? Απλά είναι εγωιστικό το θέμα..

Αυτά τα ολίγα βαθυστόχαστα.. Ας πιάσω τώρα κάτι πιο light. Χθες είχα βγει ξεχωριστά στο καπάκι με 2 κοπέλες για καφέ. Αυτό που αποκόμισα είναι ότι δε μπορούμε να λέμε μεγάλες κουβέντες. Η μία παλαιότερα κατέκρινε τη ζωή στην επαρχία και έλεγε ότι δε θα μπορούσε ποτέ να ζήσει εκτός Αθηνών και χθες καθόταν απέναντι μου και μου διηγόταν ότι είναι με κάποιον εδώ και 2 μήνες, που μένει στην πόλη με το καλό λάδι και αρχίζει απο Κ (ποια να ναι άραγε) και του δήλωσε ότι θα μπορούσε να πάει να ζήσει κάτω..Έμεινα λίγο κάγκελο αλλά το ξεπέρασα γιατί γνωρίζω ότι αυτά είναι λόγια του αέρα περισσότερο.. Η άλλη κοπέλα μου διηγήθηκε το story μιας γνωστής της που ήταν χρόνια με κάποιον και συγκατοικούσαν και ήταν αγαπήμενοι, αλλά δεν ήθελε να ακούσει για γάμο και παιδιά, το διαδήλωνε ότι ειναι κατά και εναντίον και καθέτως και οριζοντίως, τόσο απόλυτη που όταν πήραν δάνειο να αγοράσουν σπίτι, τον πάνω όροφο τον έγραψαν στο όνομα το δικό της και τον κάτω στο δικό του και ξεπλήρωναν ξεχωριστά..Επίσης επέμενε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι για αυτήν κι οχι ο δημόσιος...Τη συναντάει μετά απο 3 χρόνια η φίλη μου και της ανακοινώνει ότι όχι μόνο μπήκε στο δημόσιο αλλά κι ότι παντρεύτηκε! Έπεσε φυσικά από τα σύννεφα..


Αλλά τελικά κατά πόσο οι αρχικές επιθυμίες και τα ονειρά μας έχουν σχέση την υπόλοιπη ζωή μας ? Μήπως όταν ονειρευόμαστε δε γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες και τις μεταβλητές που μας επηρεάζουν ή δε τους λαμβάνουμε σωστά υπόψη με αποτέλεσμα οι στόχοι μας να αποκλείουν κατά πολύ ίσαμε 180 μοίρες από τον τελικό μας προορισμό και την πραγματικότητα..? Τα θέλω μας εντέλει πού ακριβώς θεμελιώνονται, απλά στην αίσθηση των παιδικών μας χρόνων και στα πιο πρόσφατα εμπειρικά μας συναισθήματα ?! Και πότε η λογική και η πραγματικότητα μας χτυπάει το κουδούνι ώστε να εισβάλλουν στα ονειρά μας? Μέχρι πότε μπορούμε να είμαστε παιδιά?
Πολλές ερώτησεις για σήμερα..homework και αύριο τις απαντήσεις στο τετράδιο σας με καθαρά γράμματα (πάλι καλά που δε βλέπετε τα δικά μου-ορνιθοσκαλίσματα)
Αααα και προβλέπεται να λατρεύω το tango και waltz..έχουν ένα αέρααα αχ άλλο να το περιγράφω και άλλο να το βλέπεις+να το νιώθεις!

13 σχόλια:

zouri1 είπε...

ειναι σχεδον σιγουρο,το οτι λες σημερα,το λουζεσαι αυριο.
Ισως να ειναι και καλο.
Ο ανθρωπος μπορει να διπαιστωσει οτι μια αποψη που ειχε για κατι,να ειναι λαθος.

livermak είπε...

Γιατι τα ταπεινα μας σχεδια για την πορεια τις ζωη μας τα εξιψωνουμε στον κοσμο των ονειρων!!!! τσ,τσ,τσ

Mari-R1 είπε...

isws ypoyrge apo mia apopsi na einai kalo..o xronos mono mporei na deixei
livermak ts ts xexe kala me afises afwni etsi?!:P

tsitas είπε...

Τα όνειρα ευτυχώς δεν κοστίζουν τίποτα περισσότερο από κάποια λεπτά ή ώρες σκέψης. Μεγαλώντας αρχίζουν και οι "εκπτώσεις" στα όνειρα, όταν βλέπεις ότι δεν μπορείς να φέρεις τον κόσμο στα μέτρα σου. Ίσως η σύγκρουση με την πραγματικότητα να οφείλεται σε αυτό ακριβώς: στο όνειρο προσαρμόζεις τον κόσμο σε εσένα όμως η πραγματικότα είναι ότι προσαρμόζεσαι εσύ στον κόσμο. Το πρόβλημα είναι όταν δεν υπάρχει το παραμικρό σημείο επαφής μεταξύ των 2.

Mari-R1 είπε...

poly moy arese i ekdoxi sou..alla me ayti ti logiki giati kanoyme oneira afoy preokeitai na prosarmostoyme entelei ston kosmo?

tsitas είπε...

Νομίζω ότι όσο μεγαλώνεις συρρικνώνεις και τα όνειρα σου. Όταν είσαι μικρός (που έχεις άγνοια κινδύνου) νομίζεις ότι μπορείς να τα πραγματοποιήσεις χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να χρειαστείς να προσαρμοστείς. Μεγαλώντας καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι ανέφικτο και παύεις να ονειρεύεσαι, ή γίνεσαι πιο "γήινος" στα όνειρα σου. Όταν δε, ακουμπάς τα 50-55, νομίζω ότι το μόνο σου όνειρο είναι να βγεις σε σύνταξη και να ηρεμήσεις. Ειρωνεία ε;

ΥΓ Ασχετο: Τώρα που έγραψα τη λέξη "ονειρεύεσαι" συνειδητοποίησα ότι σχετίζεται με το γαλλικό "reve". Δεν το είχα σκεφτεί! Εντυπωσιακό! Άραγε ποιο βγαίνει από ποιο? Μάλλον το γαλλικό απο το ελληνικό, ε?

Unknown είπε...

Καλησπέρα Μαριρενάκι!
Το θέμα είναι να νιώθεις ευτυχισμένος με τις τελικές επιλογές σου. Άλλωστε πολλές φορές οι αποφάσεις μας δεν εξαρτόνται από το τι θέλουμε εμείς αλλά από το τι θέλουν άλλοι (οικογένια, φίλοι, δουλειά..)

sorry_girl είπε...

Εγώ δεν παντρεύομαι-δεν παντρεύομαι!
:PPPPPPPP

toolman είπε...

zo ara iparxo, iparxo ara oneirevomai, oneirevomai ara zo.

tsitas είπε...

ante re fyto pou oneireyesai kiolas.

Sorry marir1, alla den kratithika! :)

toolman είπε...

kai ta fyta oneirevontai! ego eimai tsouknida kai efxomai na sou mpo ston k...!

sorry....

Mari-R1 είπε...

tsita ki egw to xa syneiditopoiisa paliotera to syneirmo reve oneireyomai alla nomizw symptwmatiko einai :P
tomboy...ayto vasika einai poy mas vasanizei nomizw olous poies einai oi telikes epiloges poy tha mas kanoyn eytyxismenoys...
sorry-girl..dont worry olo kai kapoios tha vrethei na se tylixei ki esena xwris na to katalaveis aaaax:P:P
toolman+tsita synexiste to vathystoxasto dialogo sas..sa to spiti sas..kserete xexe

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΝΑ ΠΩ...ΕΓΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!!!!!!!!!!!!S.M