Κούραση

Την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ εξαντλημένη και η αλήθεια είναι ότι ενώ έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω και να σκεφτώ καταλήγω να έχω κάνει τα μισά.. Έχω πάθει κι ένα είδους εξάρτησης μιας και καθημερινά πλεόν θα σας διαβάσω/σχολιάσω, αφιερώνοντας πολύυυ χρόνο τον οποίο τελικά κλέβω από τον ύπνο μου και τη δουλειά μου. Στη δουλειά, ενώ επιτέλους μετακόμισα από το υπόγειο στα ανώτερα στρώματα(ακα 1ος, έχουμε μέλλον μέχρι τον 4ο ), ο προιστάμενος δεν ακολούθησε με αποτέλεσμα να έχω αρχίσει να νιώθω ξεκομμένη. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται να γίνω creative σε θέματα interface ενός website, δηλαδή να γίνω web designer ή έστω να προσπαθήσω, αλλά η φαντασία δεν είναι το ατού μου, καθώς και μου λείπουν βασικές γνώσεις κι έτσι νιώθω λίγο απελπισμένη.. (ο dcd έμαθα ότι είναι ο δημιουργικός ε?Αχχζηλεύω)
Έχω επίσης και τις πρόβες χορού για την παράσταση(δε θέλω σχολιασμούς του στυλ "μπαλαρίνα" πάλι, είπαμε παραδοσιακοί, θα φορέσουμε και στολή-το υπέρτατο ρεζιλίκι, άσε και που θα τραγουδήσουμε-εγώ θα ψιθυρίζω, πάλι, για το καλό τους), που ναι μεν είναι διασκεδαστικές, αλλά όσο να ναι όταν γίνονται 3-4 φορές την εβδομάδα χάνουν λιγάκι τη ψυχαγωγική τους ιδιότητα..
Έχω και τη σχολή..εντάξει ας είμαστε ειλικρινείς εδώ, της αφιερώνω μόνο 1 μέρα της εβδομάδας(επιμελής έτσι?), αλλά έρχεται η εξεταστική και έχω κι εργασίες κι απλά κάνω την πάπια ή τον κινέζο (διαλέγετε) μέχρι να νιώσω τη λαιμητόμο να χαιδεύει τα μαλλιά μου..
Έχω τους φίλους/-ες που προτείνουν βόλτες, που ας είναι καλά και με θυμούνται, και νιώθω άσχημα που τον τελευταίο καιρό έχω αρνηθεί εξόδους (ποιος εγω?!?)
Έχω το μικρό/γλυκό μου φανταράκι(που μου λείπει αφάνταστα), το οποίο έχει λαλήσει και θέλει ψυχολογική-συναισθηματική υποστήριξη(και για να λέμε του στραβού το δίκιο μάλλον εγώ τη χρειάζομαι) που συνεπάγεται 1-2 ώρες καθημερινά στο τηλέφωνο..
Προσπαθώ να τελειώσω κι ένα βιβλίο..(με ρυθμούς 2οσελ την ημέρα..χμχμ μουμπλε-μουμπλε 600σελ εεε σε 1-2 μήνες καλα είναι)
Και φαντάσου ότι δεν έχω δικό μου σπίτι-αχ και δε με βλέπω ποτέ να τα βγάζω πέρα αν αποκτήσω ποτέ- καλά με έλεγε η γιαγιά μου ανεπρόκοπη (ή τσαούσα αλλά αυτό πήγαινε αλλού, μάλλον για το αντιδραστικό του χαρακτήρα μου-θέλω να πιστεύω)..
ΚΑΙ επισημαίνω ότι αυτό το Post δεν είναι απολογητικό, γιατί εν ώρα εργασίας κάνω και τη σχετική έρευνα μου για τα blogs μας, για να μη νομίζετε δηλαδή..
Αυτά καληνυχτώ..
πσ..Βαρετό ποστ αλλά δε μπορούσα θα σκαγα.. μ αρέσει που ήθελα να αποφύγω να γράφω για μένα μόνο ε?Μλκ τεσπα..