Το 1ο μου μπάνιο!!

Ναι ναι ναι!!!!Μπήκε καλοκαίρι..επιτέλους!Μαγική στιγμή η πρώτη επαφή..
Πετσέτα,γυαλιά ηλίου, μαγιό και φύγαμε.. Προορισμός Αγκίστρι, μικρό νησί, αλλά ότι πρέπει για να ξεφύγεις από τη βαβούρα, μιας και οι λίγοι κάτοικοι και επισκέπτες κινούνται με τα πόδια, αυτοκίνητα καπούτ, απλά ηρεμία!
Καταμαράν της κακιάς ώρας και που δεν αξίζει τα λεφτά του, τη δουλειά του όμως την κάνει..σε μια ωρίτσα μόνο!
Πρώτη βόλτα και αμέσως αραλίκι κοντά στη θάλασσα για την πρώτη φραπεδιά, να ανοίξει και το μάτι από το πρωινό ξύπνημα..

Βρήκα τον ήλιο και δεν τον άφησα με τους υπόλοιπους, απλά του έκλεισα το μάτι πονήρα και του πα σήμερα δε θα κάνεις παιχνίδια με τα σύννεφα, είσαι δικός μου, και σα να συνωμότησε μαζί μου και μου αφέθηκε..

Επιφυλακτικά πλησιάσαμε και την αμμουδιά, άπλωμα πετσέτας, αμηχανία γδυσίματος σε κοινή θέα, μετά από 8 μήνες το σώμα ανέπνεε και πάλι από τις κακουχίες του χειμώνα. Ηλιο-θεραπεία (ναι θεραπεία= αποτοξίνωση από τις αγχωτικές/κακές σκέψεις) μέχρι να νιώσουμε να καιγόμαστε, μέχρι να πειστούμε ότι πρέπει να μας περιλάβει η θεά θάλασσα, και να μας πάρει το κάψιμο από το δέρμα και να μας φιλήσει γλυκά σε όλο μας το κορμί, να μας ρουφήξει μέσα της,να εξατμιστούμε, να εξαυλωθούμε για πάντα..

Πρώτη δοκιμή, ε κρύα είναι, με τον αέρα "όχι της πρωτάρας-κάνω μπάνιο το Μάιο" περπατάμε πιο βαθιά, ώσπου το νερό πάγωσε τόσο λες και ήθελε να μας εκδικηθεί για την αδιακρισία μας και τη θρασύτητά μας για το πρόωρο εγχείρημα.. και μείναμε στήλες άλατος ένα πάγωμα που μουδιάζει τα πάντα και νομίζεις ότι εξαπλώνεται και στα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, η καρδιά σταματά ακαρίαια και νομίζεις ότι ο χρόνος σταματάει μαζί της και αρχίζει να χτυπά με δεκαπλάσιο ρυθμό για να προσφέρει θερμότητα, να σε ζεστάνει, αλλά μάταια..
Με γρήγορες διαδικάσιες είμαστε προς στην έξοδο παραδεχόμενοι την ήττα μας και το μεγαλείο της,αλλά ξάφνου σα να γλύκανε εκεί στα ρηχά, και επιτέλους νιώθω την εύνοια της.. Ξαπλώνω και αρχίζω να βουλιάζω, διεισδύω γλυκά μέσα της και δεν αντιστέκεται, είμαι δικιά της για πάντα.. Γλυκιά μου θάλασσα, μου έλειψες, αλήθεια..

Ξανά ηλιο-θεραπεία με τη γεύση του αλατιού στο στόμα και τα μαλλιά να στάζουν ακόμα..
Διστακτικό ντύσιμο, τώρα η γύμνια δε μας φαίνεται τόσο παράξενη, μια κοπέλα ημίγυμνη κι αμέριμνη παίζει ρακέτες με το φίλο της.. Ταβερνάκι, ουζάκι, καλαμαράκι και ξανά αραλίκι.. Σκυλιά, γατια δίπλα σα να διαισθάνονται τη χαρά μας και έρχονται να τη μοιραστούν μαζί μας..

Βόλτα, παγωτό, και πεζοπορία μέχρι την παραλία του "Κουφοντίνα", συνθήκες άσχημες, αέρας, κούραση και η πρώτη μελαγχολία του γυρισμού αρχίζει να μας τρυγιρίζει..Πεύκα τριγύρω μας και θάλασσα στον ορίζοντα..
"Κορίτσια περάστε μέσα να πιείτε έναν καφέ.."
"Δυστυχώς φεύγουμε σε 20 λεπτά"
"Κρίμα αν ξανάρθετε πάντως.."

Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν..έχε γεια!