Ιστιοπλοΐα

..εξάντληση?Ίσως..Στο προηγούμενο post ευχήθηκα καλό σκ ε?Σε μένα πάντως δεν έπιασε η ευχή.. βρέθηκα με πονόλαιμο και δέκατα που κατέληξε σε συνάχι και κωφαμάρα...Έχει περάσει μια εβδομάδα και ο πονόλαιμος ακόμα να περάσει..Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκα και συνέχισα να κινούμαι με τους ίδιους ρυθμούς (λες αυτό να φταίει για την ατελή ανάρρωσή μου?)
To Σάββατο πραγματοποιήσαμε το παρθενικό ιστιοπλοικό μας ταξίδι- καλά μη φανταστείς κανένα υπερατλαντικό ταξίδι..από Καλαμάκι ίσαμε τον Πειραιά, δηλαδή στη διαόλου τη μάνα.. Να φυσάγαμε όλοι μαζί πιο γρήγορα θα πήγαινε!! Αλλά νομίζω ότι μου αρέσει το άθλημα, έχω νομίζω το κατάλληλο ύφος καθώς και ένα ολόκληρο πλήρωμα στις υπηρεσίες μου μιας και είμαι το μοναδικό θυληκό πάνω στο deck..:)

"Όρτσα τα πανιά ναύτες.."

Τριμάρισμα πανιών,μαντάρια,ξάρτια, τακ, τσίμα,σοφράνο, κτλ Ε όλο και κάτι έμαθα με μια φορά και μετά θα πάρουμε και το δίπλωμα και θα πηγαίνουμε βόλτες το καλοκαιράκι σε νησιά..Έτσι το φανταζόμουν αλλά τελικά έμαθα ότι για να σου νοικιάσουν χρειάζεται να έχεις εμπειρία και μερικά μαθήματα δε σε καλύπτουν -έχουν ένα μικρό point μιας που ούτε εγώ θα με εμπιστευόμουν. Κι έστω ότι αποφασίζεις να το πάρεις πιο ζεστά το θέμα και συμμετέχεις και σε αγώνες για να αποκτήσεις την εμπειρία- είναι πολύ πιθανό να σου βγει ο αδόξαστος καθώς και να μην ταιριάξεις με τα άτομα.. ΚΑΙ πες πάλι ότι ακολουθείς όλα τα βήματα και αποκτάς την πολυπόθητη εμπειρία, έχεις και στα χέρια σου το χαρτί με κοτσαρισμένο με μεγάλα γράμματα SKIPPER και αποφασίζεις να πας ταξίδι το καλοκαίρι..και τότε κάνεις την εξής απλή ερώτηση στον εαυτό σου (και στους άλλους) ΠΟΙΟΙ θα σε συνοδέψουν στην πρώτη σου απόπειρα "παλεύω μόνος με τα κύμματα ωσάν τον Βεσπούτσι"...Τελικά οι πρόθυμοι είναι πιο λίγοι από ότι φανταζόσουν - είτε επειδή σιχαίνονται τις συνθήκες είτε επειδή θεωρούν το ρισκο μεγάλο (άντε καλέ)- και από αυτούς οι μισοί δε θα μπορούν για τεχνικούς λόγους- άδεια, οικονομικά,κτλ- και με τους άλλους μισούς καταλήγεις ότι δε θα μπορέσεις να αντέξεις τη συμβίωση μαζί τους σε ένα περιορισμένο χώρο για πάνω από 2 μέρες -πόσο μάλλον για >7..Τα κουσούρια και οι παραξενιές ξαφνικά αποκτούν τρομακτικές διαστάσεις όσο στενεύει ο χώρος. Αν όχι λοιπόν φέτος σίγουρα κάποια χρονιά, μια επένδυση δηλαδή στο μέλλον..

Βρέθηκα και με φίλες για καφέ και παραλίγο να βάλω ρότα προς Βαρκελώνη τέλη Μαΐου..αλλά εντέλει μου το ακυρώσανε..κι είχα ανάγκη από ένα ταξιδάκι ρε γμτ..Όχι τίποτα άλλο γιατί με βλέπω να πήζω στη δουλειά το καλοκαίρι

"Έχω πέσει σε μια δίνη, και όλα γυρίζουν τόσο γρήγορα που έχω χάσει το κέντρο.."

Νησί και θάλασσα

Επιστρέψαμε και ανοίξαμε..Είχαμε πεταχτεί μέχρι το νησί για 4-5 μερούλες..ίσα ίσα που πήραμε μια ανάσα και φάγαμε ολίγον τον αγλαίορα (αλήθεια έτσι γράφεται..και τι σημαίνει άραγες?)
Βγήκαμε και ξενυχτήσαμε πολύ, χορέψαμε αρκετά και είδαμε την εκπληκτικότερη ανατολή..Ένας ουρανός ντεγκραντε με γαλάζιες,μωβ,μπλε,κόκκινες,άσπρες πινελιές και μια κάλμα θάλασσα απο κάτω να περιμένει να πάρει λίγο από το φως του ήλιου και να πετάξει το σκοτείνο της πέπλο- το μελαγχολικό..Η προσμονή της τόσο μεγάλη που οι γλάροι ανήσυχοι φτερούγιζαν σχηματίζοντας κύκλους στην επιφάνεια της, χωρις να τολμούν να την αγγίξουν.. Άφησα τη θέση μου και πήρα με βαριά καρδιά τα πόδια μου (και το αυτοκίνητο φυσικά) να ανέβω στο χωριό κι εκεί συνάντησα τον ήλιο φλογερό, στρογγυλό και κατακόκκινο σα ρόδι που μόλις είχε ξεπροβάλλει και χρωμάτιζε όλο τον ουρανό κόκκινο, το χρώμα της φωτιάς..

Γνώριμα μέρη και πρόσωπα, αλλά τα έθιμα είναι που δε τα βαριόμαστε δίνουν νόημα στην εορταστική διάθεση σε ανίθεση με το τυπικό του θέματος.. Επέστρεψα με γεμισμένες μπαταρίες και με πολλή διάθεση. Ξεκινήσαμε επιτέλους και με τον αδελφό μαθήματα ιστιοπλοΐας, και είχαμε την πρώτη συνάντηση μας..Την επόμενη εβδομάδα θα πάμε και την πρώτη βόλτα με το σκάφος που εύχομαι να με πάρει με καλό μάτι και να μη τη βγάλω στην κουπαστή διπλωμένη στα δύο.. Θάλασσα είναι κι αν μάθει πόσο τη λατρεύω θα με λυπηθεί.. Λίγο η αναλογία ανδρων-γυναικών με απασχολεί βέβαια 10-1..μήπως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος?

Α κι έχω να σημειώσω ότι χθες ήταν μια φοβερή ανοιξιάτικη μέρα...τα δέντρα έχουν αρχίσει να βγάζουν τη χαρακτηριστική τους μυρωδιά που με τρελαίνει - πέρσι είχε συμβεί Μάη- είχε ήλιο, περπάτησα, πήγα για ψώνια, τέλειωσα με την απονεύρωση, πήγα στην τράπεζα, ήπια με φίλους και γέλασα πολύυυυ.. Βέβαια το μόνο μελανό σημείο είναι ο οικονομικός απολογισμός στο τέλος της ημέρας..360 ευρώ σε μια μέρα δεν είναι λίγα ε? Αν χρειαστεί ξανά οδοντίατρος θυμίστε μου να κάνω εξαγωγή- είναι πιο οικονομική:P

Άντε καλο σκ...

Rien de rien

Ζωή σα τριαντάφυλλο ή αλλιώς La Môme.. την είδα και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.. Φοβερή η ζωή της Edith Piaf, μοναδική και η ερμηνεία της Marion Cotillard που την ενσαρκώνει..Τα τραγούδια της σε ταξιδεύουν και το δάκρυ κυλάει αβίαστα -κανενός εξαιρουμένου. Γι αυτό καλό είναι να έχετε προμηθευτεί τη Softex ολόκληρη.

Κι ως μικρή εκκολαπτόμενη γαλλιδούλα- που θα θελα να είμαι- je souhais une merveilleuse soiree..

Non, rien de rien

Non, je ne regrette rien

Ni le bien qu'on m'a fait, ni le mal

Tout ça m'est bien égal

Non, rien de rien

Non, je ne regrette rien

C'est payé, balayé, oublié

Je me fous du passé

Avec mes souvenirs

J'ai allumé le feu

Mes chagrins, mes plaisirs

Je n'ai plus besoin d'eux

Balayés mes amours

Avec leurs trémolos

Balayés pour toujours

Je repars à zéro

Non, rien de rien

Non, je ne regrette rien

Ni le bien qu'on m'a fait, ni le mal

Tout ça m'est bien égal

Non, rien de rien

Non, je ne regrette rien

Car ma vie..Car mes joies..Aujourd'hui

Ça commence avec toi...

Δε θα πω περισσότερα, απλά δείτε την..

Όταν

Όταν όλα γύρω σου αλλάζουν κι εσύ μένεις ίδια..
Όταν τα λεπτά, οι στιγμές γίνονται πουλιά που ταξιδεύουν μακρυά..
Όταν τα μάτια υγραίνουν, τα τζάμια θολώνουν κι ένας κόμπος σε γεμίζει..
Όταν τα χρόνια που έζησες γίνονται μια τελεία και νιώθεις μικρός..
Όταν οι άνθρωποι "σου" απέπλευσαν από το λιμάνι..
Όταν σε εκνευρίζει το ενδιαφέρον τους αλλά το επιζητάς..
Όταν ψάχνεις για μια όποια αγκαλιά αλλά τελικά ζητάς ΤΗΝ αγκαλιά..
Όταν για όσους νοιάστηκες έχουν φύγει..
Όταν όσοι νοιάζονται τους απομακρύνεις..
Όταν δεν έχεις να δώσεις αλλά και δεν παίρνεις..
Όταν ξυπνάς με τον ήλιο και κοιμάσαι με τη θλίψη..
Όταν δε τραγουδάς γιατί ντρέπεσαι τη φωνή σου..
Όταν δε μπορεις να χαλαρώσεις,εστω κι αν έχεις πιει
Όταν η φωνή σου δε διεισδύει μέσα σου, μέσα τους..
Όταν οι απαντήσεις είναι συμβατικές..
Όταν ο έρωτας είναι συμβατικός..
Όταν νιώθεις ότι πνίγεσαι στο χώρο σου..
Όταν φοβάσαι..
Όταν τα μάτια είναι γυάλινα και οι άνθρωποι δε νιώθουν
Όταν θες να βουλιάξεις σιγα σιγα στο καυτο νερο μέχρι να καλύψει κάθε κύτταρο σου, να σφαλίσει τα βλέφαρα σου..
Όταν η φλόγα του κεριου σου τρεμοπαίζει και συ κινείσαι στο ρυθμό της..
Όταν η απογοητευση σου χτυπάει την πόρτα επίμονα..
Όταν ακούς τα ίδια και τα ίδια τραγούδια..
Όταν θες να αδειάσεις, να ταξιδεψεις, να φυγεις..
Όταν νυστάζεις συνεχώς..

..λες καληνύχτα και ελπίζεις στην καλή μέρα..

Ενα τρελό τρελό..

Θέλω να σου γράψω για αυτά που είδα και δε ξέρω αν έζησα αλλά σίγουρα ήταν ένα full σκ με λίγο από όλα μέσα..
Ας αρχίσουμε μετά της Παρασκευής..Χαλαρό ποτάκι με κοπέλα από δουλειά και λίγη αναδρομή στο παρελθόν- που λόγω της ημέρας επιβαλλόταν..Ξάφνου τηλ από το πουθενά και τελικά βρίσκομαι να πίνω ποτάκι με την ομάδα του site seein' στο Γκάζι- όλοι τους ένας κι ένας και συνθέτουν μια φοβερή ομάδα που πέρα από το μεράκι που διαθέτουν για το blog αποτελούν και καλή παρέα.Δεν πρόλαβα να εκμαιεύσω πολλές πληροφορίες μιας και οι ερωτήσεις επαναλαμβάνονταν * 5 κι ας όψεται και το πρωινο ξύπνημα... Εγερτήριο στις 7 (αν και το "7 ξυπνάμε" αρκετοί το παρέφρασαν "7 ξεκινάμε"..δε φταίω εγώ όμως:P) και ετοιμασίες για Παρνασσό, το 3ο σκ μέσα σε ένα μήνα που αποφασίζω να αποδράσω + άλλο ενα 3ημερο που κατέληξα στο Βόλο.. Σκοπός μου στη παρούσα φάση να εξοικειωθώ με το άθλημα του σκι και παρόλο τις αντίξοες συνθήκες -ομίχλη, έλλειψη χιονιού,κτλ- νομίζω ότι έχω βελτιωθεί.. Αλλά αρκετοί κακεντρεχείς προσπαθούν μάταια να αποδείξουν το αντίθετο, απλά σας παραθέτω το video-οποιαδήποτε ομοιότης με τη γραφούσα καθαρή σύμπτωσης- για να συνειδητοποίησετε το μέγεθος της ζήλειας τους..Τα ταλέντα εξάλλου δε κρύβονται..

Άνοιξαν οι πνεύμονες, χέρια, πόδια, ώμοι σε διάφορες τούμπες, αλλά δεν πτοούμαστε..Η απόλαυση της αίσθησης του αέρα που σε χτυπάει στο πρόσωπο, η αδρεναλίνη της στιγμής που χάνεις τον έλεγχο, το χιόνι άσπρο και καυτό που καίει τα απροστάτευτα μέρη του σώματος, η δύναμη του ανθρώπου να συνεχίζει ακόμα κι όταν γύρω του τα πάντα λευκά, βουνό χιόνι και ομίχλη ένα σύμπλεγμα και η όραση σου σε προδίδει και αποφασίζεις να αφεθείς στην κλίση ακολουθώντας το ενστικτό..Ευχαριστώ που δεν έβλεπα αλλά ένιωθα..
Και μετά κλασσικά στην ταβέρνα του Δήμου στο Πολύδροσο- παϊδάκια γι αυτους που τα τιμάνε, κρασί, γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού - για μένα μήλο..
Επιστροφή στας Αθήνας και ετοιμαζόμαστε για έξοδο- παρόλο την απίστευτη κούραση..Εδώ τα καταφέραμε την προηγούμενη Κυριακή με σκι + έξοδο+ πρωινό ξύπνημα εδώ θα κωλώσουμε.. (Βέβαια διαγράφουμε από τη μνήμη μας ,τη βιαιη έξοδο εκ της μεσαίας λωρίδας προς την αριστερή και την παρολίγο πρόσκρουση με το κιγκλιδωμα της λεωφόρου λόγω στιγμιαίας υπνηλίας, χαρακτηριζόμνη ως ατυχές συμβάν) .. Η κοπέλα που γιόρταζε θα μας έβγαζε στο αγαπημένο μας- γι αυτή την περίοδο- μαγαζί με latin ρυθμούς και αύθονο χορό.. Συνάντησα πολλά πρόσωπα παλιά και νέα καθώς και τη δασκάλα μου συνοδευόμενη με έναν μ..... που τους πάω και τους 2 αφάνταστα και πολύ χάρηκα που τους είδα μαζί, παρόλο που φοβήθηκαν που με είδαν ξέρουν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από μένα, γιατί η χημεία των ανθρώπων μερικές φορές είναι πάνω από λόγια και πράξεις.
Κυριακή είχα αποφασίσει να χαλαρώσω.. Μετά την προσγείωσή μου και την οριζοντο-ποιήση μου θεωρούσα αδύνατη την ανάσταση..Κι όμως η μυρωδιά από μπακαλαράκι σε συνδυασμό με τη φωνή της και τα χέρια της ξαδέλφης ήταν υπερ-αρκετά για να με οδηγήσουν στα τυφλά στο στρωμένο από ώρα οικογενειακό τραπέζι.. Πήραμε τις απαραίτητες δυνάμεις λοιπόν και ξάφνου μήνυμα από τη φίλη, με όλη την παλιά παρέα πάμε καφέ Μοναστηράκι..Μαζεύω τους δικούς μου και βρισκόμαστε κατα μεσής στην πλατεία Ψυρρή (αφού έχει προηγηθεί παρολίγον κλοπή πορτοφολακίουν εκ της χειραποσκευής μου με τσάκωμα στα πράσα-αλλά με πολύ ήπια αντίδραση εκ μέρους μου-μεγαλόψυχη γαρ) να λιαζόμαστε σα τα χταπόδια στα βράχια..και η παρέα εναλλασσόταν συνεχώς έρχονταν, έφευγαν πρόσωπα που έχουμε ζήσει πολλά και μου θυμίζουν πολλά και ένιωσα και πάλι οικεία..Πήγαμε για παγωτό και μετά για ποτό και φτάνοντας σπίτι συνειδητοποιώ ότι αύριο έχω πρωινή εργασία..κι άλλο κύμα χαράς, αναρωτιέμαι μόνο πότε θα τελειώσει όλο αυτό..αλλά μέχρι τότε..

Μια ιστορία με 5..

..λέξεις μου ζήτησε ο Zouri να σας πω και μιας έχω αποσυρθεί αρκετό καιρό είπα να το δοκιμάσω! Λοιπόν τι μπορεις να σχηματίσεις με αυτες τις ρημαδολέξεις: Πανιωνιος,αριστερα,εξεγερση,παραγαδι,μεγαλε Zouri.!!

Ήταν μια φορά, ένα αγόρι - ας τον πούμε Ιάσωνα μιας και μ αρέσει το όνομα, όχι αυτόν με το χρυσόμαλλο δέρας-αλλά είχε χρυσά μαλλιά σαν τις ακτίνες του ήλιου και φεγγοβολούσε. Οι γονείς του ήταν περηφάνοι για το γιοκα τους, ο οποίος εκτός από πανέμορφος ήταν και σπίρτο-στον αέρα πουλιά που λένε, από αυτά που πετάνε καλέ.. Έτρεφαν λοιπόν μεγάλες προσδοκίες - και λογικό- του στυλ: "Οταν μεγαλώσει θα γίνει μεγαλοδικηγόρος ή γιατρος κι όχι κανένας αποτυχημένος-αγγλιστί looser- ή κανένας ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου" , έλεγε και ξανάλεγε ο πατέρας του, που αν και ορκισμένος Ολυμπιακός, αποτελούσε υπόδειγμα αξιοπρέπειας και τιμιότητας στο νησί που μεγάλωσε, και δεν είχε δώσει ποτέ σε κανέναν αφορμή να τσακωθεί μαζί του..Ακόμα και με τη γυναίκα του παρόλο τη γκρίνια και τη μουρμούρα της "Τα ψώνια γιατί είναι ακόμα έξω από το ψυγείο?","Μη ροχαλίζεις δε μπορώ να κοιμηθώ","Αντε που θες να πας και για παραγάδι, κανένας ψαράς είσαι?Για γκομενιτσες πάτε..", "Δε σου είπα να πας αριστερά?Γιατί έστριψες δεξιά?" ποτέ δεν είχε χρειαστεί να κάνει την προσωπική του εξέγερση, γιατί πάντα έφερνε στο νου του τη μορφή του γιου του και ευθυς αμέσως όλες οι έγνοιες του διαλύονταν σα σύννεφα μετά από βροχή που τα διαλύει το ουράνιο τόξο..
Μια μέρα όμως ο Ιάσωνας του σκάει το παραμύθι..
"Το αποφάσισα θέλω να γίνω τερματοφύλακας!"
Τριπλό εγκεφαλικό ο πατέρας.."ΤΙΙΙ αγόρι μ'?" "Μα τι ιδεα 'ν' τούτη?ποιος σου την κάρφωσε, πες μου και θα τον σκίσω στα 2, τον άτιμο, τον μπάσταρδο, το τσογλαν' "
"Μην το βρίζεις πατέρα, είναι μεγάλη μορφή.."
"Μη συνεχίζεις με τον ελεεινό, τον τρισάθλιο, τον απατεώνα..Ποιος ξέρει πως σε ξεγέλασε, τι σου ταξε...Φαντάζομαι θα σου πιπλισε το μυαλό με δόξα, λέφτα και γυναίκες,ε? "
"Η αλήθεια είναι ότι τα χει όλα, αλλά δε χρειάστηκε να πει τίποτα..ξέρεις πρόκειται για τον Zouri"
"Eμ δε μ το λες από την αρχή...Τώρα είναι που δε θα τον λυπηθώ.." ούρλιαξε και πήρε την καραμπίνα του τρέχοντας έξω από το σπίτι "που θα πάει θα τον πετύχω και τότε.. θα τους τις ανάψω..μπαμ και κάτω!"
Ω μεγάλε Zouri τι σου ΄μελε να πάθεις, αλλά οι μεγάλες προσωπικότητες έχουν και τα ρίσκα τους.. (Αλλά από την άλλη ήρθε και η ώρα της δικαίωσης, να μάθεις να μη παρασύρεις άβγαλτα αγοράκια στα δικά σου βήματα...χα:))
Αυτά..άντε γράψαμε και μια βλακειούλα, χασαμε και λίγο χρόνο, τώρα που το ξαναδιαβάζω μλκ είναι αλλά αυτό μου βγήκε..
Λέξεις που θέλω να διαβάσω: Μωβ, πανιά, χείλη,χορεύοντας, άρωμα
Προσκαλώ όλους από τη λίστα δεξιά αν τους εμπνέει να γράψουν κάτι..γιατί δε μ αρέσει να ψυχαναγκάζω -τς τς..Αντε καλό ξήμέρωμα

Μίλα

-Πες μου μια σκέψη σου..Μίλα μου, πες επιτέλους κάτι! Τίποτα?
-Να κάτι..
-Όχι το κάτι δεν είναι αρκετό. Θέλω να σ ακούσω γαμώτο, να λες, να ταξιδευεις, να ζεις, να παθιάζεσαι, να κλαις, να γινεις σκουπίδι, να πεφτεις,να πιάνεσαι από τις άκρες των μαλλιών,να αφεθείς και να αφήσεις, να ανοίξεις και εκεί κάπου στον αέρα με γεύση κατακάθι γλυκο πικρό με δυο παγάκια, εκεί που το μυαλό χάνει τον ορίζοντα μέσα σου, θα τον βρεις..
-Ποιον?
-Τον εαυτό σου, ξύπνα..
-Όνειρο?
-Όχι εφιάλτης με δόρατα και αίματα, ό,τι σε κάνει να τρομάζεις για να βάλεις τις φωνές..να ουρλιάξεις και να παλέψεις..
-...
-Μίλα μου...Μ ακούς?Εγω ειμαι πάντα στο πίσω μερος της σκηνής και φουσκώνω μπαλόνια για την παράσταση που είσαι πρωταγωνίστρια, μη ξεχνιέσαι, είναι αυτοσχέδια, μην αγχώνεσαι..Να πάρε το μπαλόνι και πέτα ψηλά για όσο αντέχεις, κι αν πέσεις θα σε πιάσω..Άντε βγες το κοινό περιμένει. Κι ας είναι άδεια η πλατεία, γεμισέ τη με τις σκέψεις σου και για χειροκρότημα θα σου χορέψω κλακέτες και για λουλούδια πολύχρωμες σαπουνόφουσκες που αιωρουνται για λίγο στον αέρα και για φιλί μια βουτιά στο βυθό.....
Αντε λοιπόν μην αργείς, νιώσε.
-Σε λίγο..