Φεύγω again..αυτές οι τάσεις φυγής...Δεν την άντεξα την Αθήνα και δε με άντεξε. Θα κάνω αλλη μια τελευταία προσπάθεια να χαλαρώσω. Παλιά ήταν τόσο εύκολο ή απλά καθημερινότητα..Ξυπνάγαμε πρωί, τρέχαμε με λεωφορεία και αυτοκίνητα στη σχολή και αράζαμε σε ένα κυλικείο για να πιούμε τον πρώτο καφέ μας "μέχρι να ανοίξει το μάτι μας" και να χουμε διάθεση για μάθημα..Και το μάτι μας άνοιγε αλλά διαφορετικά, βλέπαμε τα "θέματα" που μας απασχολούσαν κατα καιρούς, μιλάγαμε με ένα-δυο αξιόλογα άτομα και με χιλια δυο άλλα μη αξιόλογα αλλά τουλάχιστον είχαν πλάκα βρε αδελφέ και περνούσε ο χρόνος χωρίς να το νιώθουμε, στο προσωπικό μας καφενείο είχαμε τους άτυπους κανόνες μας και όλα λειτουργούσαν ρολόι..Ένα ρολόι χωρίς δείκτες και όπου ο χρόνος δε μας απασχολούσε! Πατούσαμε για το γαμώτο σε κάποιο αμφιθέατρο και στα πρώτα 10 λεπτά είχαμε ξενερώσει και τρυπώναμε στο πρώτο αμξάκι που έβγαινε εκτός για καμιά καφετέρια με τάβλι και επιτραπέζια..είχε φτάσει η ώρα για το δεύτερο καφέ..Σκοτώναμε το χρόνο με τις βλακείες μας και τις καταστροφές μας και κάναμε και κανα απογευματινό εργαστήριο μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας την παρουσία μας στο χώρο της σχολής Έπειτα από την κοπιαστική αυτή μέρα αν ήμασταν τυχεροί βγάζαμε τα στοιχειώδη έξοδα μας (καφέδες φυσικά) με κάποιο part-time στυλ 131 σε βραδυνό ωράριο πού έπιανε και περισσότερα και δεν είχε και τόση δουλειά.. Στος τέλος της ήμερας επιστρέφαμε στο σπίτι μας κι αν είχαμε ακόμα διάθεση κι αντοχές κανονίζαμε για ποτό ή σινεμά και ο χρόνος δεν είχε σημασία παρα μόνο στην περίοδο της εξεταστικής.. Ίσως από την ανενεργεία και τις καταχρήσεις εκείνες τις περιόδους να κάηκαν πολλά εγκεφαλικά κύτταρα αλλά και πάλι δε θα άλλαζα τίποτα, το μόνο που θέλω πίσω είναι τον πέμπτο χρόνο σχολής..βιάστηκα να δουλέψω και τώρα μου λείπει πιο πολύ..
Και μετά τις διακοπές έρχεται ίσως η τελευταία εξεταστική έρχεται μια νέα δουλειά έρχονται νέα πρόσωπα και φεύγουν όλα τα παλιά..ανάμεσα τους θα φύγουν και μερικά άσχημα και μερικά όμορφα..Όσο για το blogging παραμένει κάπου μετέωρο..Αρκεί ο ρημαδοχρόνος να χωρέσει παντού και πιο πολύ στις καρδιές μας..
Καλές μου υπόλοιπες διακοπές/διάβασμα..
Θα σας βλέπω..