Deja-vu no2

Έχω ξεκινήσει να πίνω εν ώρα εργασίας..από τις 4 το απόγευμα μ ένα Breezer. Μετά βρήκα τα παιδιά και ήπια μια μπυρίτσα (μόνο δυστυχώς) μαζί τους μετά πήγα και βρήκα μια παρέα στο Θέατρο Πέτρας και ήπια άλλες 2 μπύρες και μετά πήγαμε για ούζα, που μάλλον ήπια 2-3 ποτηράκια ..χμ δηλαδή 10 ώρες συνεχόμενες κατανάλωσης αλκοολ.. καθόλου καλό..

Επίσης συνεχίστηκε η ισχυρή δόση Deja-vu αφού στο πρωτο μαγαζί η σερβιτόρα ήταν ΠΟΛΥ γνωστή φυσιογνωμία σε σημείο να ξέρω τις εκφράσεις τις..το ίδιο μου είπε κι αυτή..αλλά δεν καταφέραμε να βρούμε από που γνωριζόμαστε, αφού ανατρέξαμε εν συντομία τη ζωή μας-σπαστικό..
Με το που σκάμε μύτη στο Θέατρο Πέτρας βλέπω από μακρυά έναν από την παρέα της φίλης μου και λέω σε μία κοπέλα, αυτόν τον έχω ξαναδεί..Αυτή τη φορά όμως είπα να σιωπάσω-κοινώς να σκάσω- μιας και σε λίγο όλος ο κόσμος θα μου φαίνεται γνωστός, και θα με περάσουν για τρελή στο τέλος.. Και αφού καθόμαστε μου λέει ο ίδιος χωρίς να έχουμε μιλήσει
"Έσένα πρέπει να σε ξέρω κάτι μου θυμίζεις" ..Ε άι στο διάολο πια..
Τελικά δεν είμαι τρελή ή τουλάχιστον δεν είμαι η μόνη τρελή..Τουλάχιστον αυτός προσπάθησε να βρει το κοινό μας σημείο..ανακαλύψαμε ένα κοινό όνομα αλλά τίποτα παραπάνω, αφου χρειάστηκε πάλι ένα flash back..Μήπως να αναρτήσω τη ζωή μου αναλυτικά μπαας και θυμηθώ κι εγώ αυτούς τους ανθρώπους..Δε θέλω να ξεχνάω κι όμως έχω ξεχάσει.. Μια φρίκη μ έπιασε με τόσες συμπτώσεις τις 2 μέρες αυτές..θα δούμε τι μας επιφυλάσσει και το αύριο..