Αέρας

κι έτσι πέρασαν 4 μήνες..μη ρωτάς πώς, ρώτα το γιατί..Αναρωτιέμαι μήπως δε θέλω να μάθω ούτε το γιατί, και φοβάμαι να εισχωρήσω πιο βαθιά..

Ο χρόνος κυλάει σα νερό μέσα μου χωρις να έχει αφήσει το σημάδι του..Δεν έχω σταθεί ούτε ένα λεπτό για μένα, κάπου..Και είμαι αέρας που περνά κι όσο περνά συναντά πολλούς ανεμόμυλους, που σε ζαλίζουν και σε μπερδεύουν, Ποτίζεται με το άρωμα των λουλουδιών αλλά για πολύ λίγο. Γεμίζει με καυσαέριο, ήχους από κόρνες και άρωμα σκουπιδιών και τρέχει να κρυφτεί στα υπόγεια για να πάρει λίγο από μούχλα. Καταλήγει στην ακρογυαλιά για να παίξει με τα φτερά των γλάρων, για να αναταράξει και να οργίσει τη θάλασσα ώστε να γευτεί λίγο από την αλμύρα της. Θέλει να μοιραστεί αυτήν την αλμύρα, να τη μεταφέρει σε χέρια, να τη μετατρέψει σε οσφρήσεις, σε σκέψεις και αισθήσεις...αλλά βρίσκει μόνο χέρια με γάντια, βουλωμένες μύτες και μπλοκαρισμένα μυαλά. Περνάει μέσα από το βουνό, στοβιλίζεται με παρέα το χιόνι, ατενίζει τις άλλες κορυφες βουνών,μαζί με τον ουρανό και σύντροφο τα σύννεφα και γλυστράει με ταχύτητα στην πλαγιά του και νιώθει ελεύθερος...Μπαίνει μέσα από τα παράθυρα στα γραφεία για να ξυπνήσει τους εργαζόμενους, και δηλητηριάζεται από καπνό και στρες.. Τρέχει και φυσάει αναμεσα στην πόλη, τον κόσμο , τα κτίρια, γεμίζει τα πνευμόνια και φευγει από αυτά αποδυναμωμένος.. Μερικές φορές αναγεννιέται , γεμίζει με ήχους μουσικής τάνγκο και νιώθει να ζωγραφίζουν μέσα του τα πόδια των χορευτών και να είναι σε απόλυτη αρμονια με τη μουσική..Μεταφερει το μήνυμα, τη μαγεία αλλά βρίσκει αυτιά κλειστά και μυαλά μπλοκαρισμένα.. Άνοιχτα χέρια και κάποιες απόχες πεταλούδων νομίζουν ότι μπορούν να τον αιχμαλωτίσουν.. Ακόμα και από μπαλόνια μετά από λίγο καιρό δραπετεύει..και αυτά ξεφουσκώνουν άδοξα. Η διαδρομή δεν είναι σταθερή, οι συνθήκες επίσης, μια βρεχεται και μια λιάζεται, μια ταξιδεύει από δω και μια απο κει.. αλλά πόσες φορές έχετε δει ανεμόμυλο χωρίς άνεμο? Γιατί τα στροβιλίσματα είναι στη φύση μας..

κι έτσι πέρασε ο χρονος..σαν αέρας τόσο γεμάτος αλλά και τόσο άδειος