Περπατώντας στο δρόμο

1.Είδα σε μια αφίσα ότι έχει στο ΣΕΦ νομίζω ομιλία ο Κωστάκης και αναρωτήθηκα "ποιοί θα πάνε?αφου όλοι είναι απογοητευμένοι με όλους και όλα" ..Και φαντάστηκα/οραματίστηκα/ονειρεύτηκα σκηνικό να είναι μόνος του στη μέση ενός παντελώς κι εξολοκλήρου άδειου σταδίου, να σκάει δηλαδή μύτη ο χονΔρούλης και να παθαίνει πολυ-πολιτισμικό σοκ, αλλά παρόλο την αναστάτωσή του να αρχίζει να μιλάει/φωνάζει/υπόσχεται στους αόρατους/φανατικούς θεατές/οπαδούς του..και προς στιγμήν χαμογέλασα με το όραμά μου, αλλά γρήγορα έσκασε σα φούσκα, μιας και θυμήθηκα ότι υπάρχουν ακόμα οι φανατισμένοι ή αλλιώς οι βολεμένοι ή αλλιώς οι -θα θέλαμε κι εμείς να βολευτούμε κάπου διαμέσου μπατζανάκη ξαδέλφης θείου ο οποίος τυγχάνει να δουλεύει ως θυρωρός στην πολυκατοικία της προσωπικής "γραμματέως" του βουλευτή τάδε, και με το αντίτιμο της "σιωπής του" όλα είναι πιθανά..

Και θυμήθηκα και τα χειραγωγημένα παιδάκια των σχολών..που ίσως και να μην είναι τόσο χειραγωγημένα αλλά να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις αλλά άλλη ιστορία αυτό..



2.Ένα σκουπιδιάρικο προχωρούσε παράλληλα με την πορεία μου..Πρώτη ηλίθια σκέψη πώς είναι δυνατόν όλα μα ΟΛΑ τα σκουπίδια να έχουν την ίδια απαίσια δυσωδία? 2η (πιο) ευαισθητοποιημένη σκέψη πώς αντέχουν αυτοί που δουλεύουν στα απορριματοφόρα τη δυσωδία, ειδικά το καλοκαίρι, ή μήπως την έχουν συνηθίσει..κι όταν γυρίζουν σπίτια τους δεν έχει διεισδύσει η μυρωδιά στο πετσί τους?Τουλάχιστον πληρώνονται καλά (τι εστι καλά βέβαια να μου πει κανείς!)



3.Ένα αδέσποτο με ακολούθησε αλλά προχωρούσε μπροστά -και καλά αμέριμνο- και γυρνούσε κάθε λίγο για να βλέπει αν το ακολουθώ ακόμα..Εξαφανίστηκε κάποια στιγμή γιατί πήρε στο κατόπι μια σκυλίτσα, αλλά μετά από 2 τετράγωνα ξαναβρέθηκε μπροστά μου..Έξω από την εξώπορτα μου είδε ότι σταμάτησα και θέλησε να μπει μαζί μου..

Τελικά όλοι αδέσποτα είμαστε σε μια αχανή πολή που μερικές φορές παίρνει μια μαγευτική μορφή και μας θαμπώνει τόσο που ξεχνάμε..