From Budapest

Γύρισα εξαντλημένη αλλά με ένα συναίσθημα πληρότητας..
Μαγευτική πόλη? Ίσως.. Ο Δούναβης της προσδίδει κύρος, αριστοκρατία, φως και λάμψη.. Με τις γέφυρες φωτισμένες, το εντυπωσιακό κοινοβούλιο και το κάστρο, που υψώνεται στη Βούδα, να ξεχωρίζουν τη νύχτα στις όχθες του ποταμού νιώθαμε να πλέουμε κι εμείς με τα νερά του και να ταξιδεύουμε.. Η ομορφιά βέβαια της πόλης δεν έχει ακόμα ενισχυθεί..Υπάρχουν πολλά σημεία της, παλιά νεοκλασσικά κτίρια τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα, λες και ο χρόνος έχει σταματήσει γι αυτά στην περίοδο του "υπαρκτού" σοσιαλισμού..Ακόμα και ο κόσμος σα να κρύβει ένα "μεγάλο μυστικό" , απόμακροι, ξεχασμένοι σε μια άλλη εποχή.. Σκληρή εργασία, χαμηλοί μισθοί και υψηλό κόστος ζωής.. Συναντήσαμε και μια Ουγγαρέζα που δούλευε κάθε μέρα 12 ώρες σε καφετέρια και μας είπε ότι παίρνει ελάχιστα, ωστόσο ήταν ο πιο χαρούμενος και δεκτικός άνθρωπος που συναντήσαμε..
Λόγω της παρουσίασης/συνεδρίου γνωρίσαμε πολύ κόσμο, ξένους κι Έλληνες, και συνδυάσαμε τόσο την ενημέρωση όσο και τη διασκέδαση.. Παρόλο που η Βουδαπέστη δε φημίζεται για νυχτερινή ζωή όπως όλες σχεδόν οι πόλεις της Ευρώπης, με το αθάνατο ελληνικό μας πνεύμα, που ενισχύεται με ρυθμό ανάλογο της αποστάσεως από την πατρίδα, βρήκαμε τρόπους διαφυγής .. Γελάσαμε πολύ και απροσδόκητα περάσαμε τέλεια..Παιδιαρίσαμε, λοιπόν, και μου είπαν να μη ξεχνάω να δείχνω το τρελό παιδί μέσα μου και πιστεύω ότι θα ακολουθήσω τη συμβουλή.


Φωτογραφίες σύντομα θέλω να πιστεύω θα ανέβουν..