Θα ήταν υπερβολικό?

Πέρασα 3-4 μερούλες με καλή παρέα, είδα φίλες, γέλασα, πήγα στη θάλασσα, σοβαρεύτηκα, γνώρισα κόσμο.. κι αμέσως εξαφανίστηκαν τα σύννεφα, έλαμψε και πάλι το χαμόγελο και ο ήλιος.

Σήμερα κατέβηκα με μια φίλη παραλιακή στο Kitchen Bar - από τις λίγες φορές που κατεβαίνω προς τα κάτω..Φάγαμε, είπαμε τα νέα μας, ένα μήνυμα 4 σελίδων μας έφτιαξε τη διάθεση και συνειδητοποιήσαμε πόσο μας λείπει αυτή η επικοινωνία..Θυμήθηκα αυτό που οι άνθρωποι ξεχνούν να κάνουν, να μιλούν, να εκφράζουν ΟΣΑ σκέφτονται χωρίς αναστολές και επίσης να ακούν, να αφουγκράζονται χωρίς κατακρίσεις..

Την ώρα που φευγαμε, κάνουμε μια στάση στο λειντις ρουμ - το πα ευγενικά- όπου κατασκηνώσαμε κανα δεκάλεπτο και βγήκαμε από την πίσω πόρτα...Αφού έχουμε περπατήσει καμιά 200 μέτρα προς το αυτοκίνητο μας φωνάζει κάποιος - γύρω στα 30/35- από πίσω..
"Κοπέλες, συγγνώμη, μήπως καθόσασταν στο Kitchen ?"
(κοιταζόμαστε, αστραπίαια σκέψη κάτι θα ξέχασα στο τραπέζι κι έτρεξε ο τύπος να μας το φέρει..)"Ναι ..."
"Ίσως να σας φανεί παράξενο ή υπερβολικό.." κομπιάζει λίγο φαίνεται πολύ αγχωμένος- (σκέφτομαι τώρα θα μας ζητήσει καμιά χάρη..)
"Αλλά σε είδα να κάθεσαι ...., είμαι με μια παρέα παραδίπλα..... ε και μου άρεσες.." κομπιάζει πάλι
(....!!!!!!!...........) ψιλοχαμογελώντας "Καταρχάς σε ποια απευθύνεσαι?" ( δε φταίω κοιτούσε και τις 2 μας..:P)
"Σε σένα" - δείχνοντας εμένα - "σε είδα και...δε ξέρω αν θα ήθελες ίσως.." -
"Με τιμά πολύ αυτό, σ ευχαριστώ , αλλά δεν είμαι μόνη.." δεν προλαβαίνω να τελειώσω
"Είσαι πολύ ευγενική, καληνύχτα, γεια σας"
(???!??!?!?!? ) να κλάψω ή να γελάσω?
Η αλήθεια είναι αναρωτιέμαι ακόμα που βρήκε τόσο θάρρος, μας κυνήγησε κι έξω από το μαγαζί και από τον ύφος και το στυλάκι του καταλαβαίνω ότι χρειάστηκε πολλά κότσια αυτό που έκανε ...και μόνο την κίνηση την εκτιμώ αφάνταστα..Πλεον σπάνια συναντάς τέτοιους ανθρώπους, χωρίς να φοράνε το ρούχο "και να μη μου κάτσεις δεν πειράζει, εγώ έχω άλλες 10 που με περιμένουν σπίτι μου" άσε που οι ντροπάλοι συνήθως και σχεδόν πάντα παραμένουν κλειστοί στο καβούκι τους.. κι όσο οι φίλοι τους, τους παρακινούν τόσο αυτοί κολώνουν κι όσο αποφασισμένοι δείχνουν τόσο λιγοψυχούν..
Όπως και να χει έπαιξε κι έχασε - σόρρυ αλλά η φίλη ήταν έλευθερη, δε ξέρω βέβαια αν θα ενδιαφερόταν- αλλά η αντίδραση των κοπελιών μου έκανε εντύπωση..
"Σε τιμά??εγώ δε θα το λεγα ποτέ αυτό.." και η άλλη "Μήπως είναι κανένας παρανοικος, προσέξτε τώρα με το αυτοκίνητο, κλειδώστε"
Τι να πω..ίσως κάποια στιγμή θα το εκτιμήσουν κι αυτές..
ΥΓ Αντι-mariR1: Μεταξύ μας ήταν και λίγο κατεστραμμένος/καμμένος..
ΥΓ2 mariR1: Κι εσύ τι είσαι?:P
ΥΓ3 Δε λες πάλι καλά που δε είπε τίποτα για 100 ευρώ?! χαχ

listening U2 "Is it getting better
Or do you feel the same
Will it make it easier on you
Now you got someone to blame
You say
One love
One life
When its one need
In the night
Its one love
We get to share it
It leaves you baby
If you dont care for it
Did I disappoint you?
Or leave a bad taste in your mouth?
You act like you never had love
And you want me to go without

Well its too late
Tonight
To drag tha past out
Into the light
Were one
But were not the same
We get to carry each other
Carry each other
One

Have you come here for forgiveness
Have you come tor raise the dead
Havew you come here to play jesus
To the lepers in your head
Did I ask too much
More than a lot
You gave me nothing
Now its all I got
Were one
But were not the same
We hurt each other
Then we do it again
You say
Love is a temple
Love a higher law
Love is a temple
Love the higher law
You ask me to enter
But then you make me crawl
And I cant be holding on
To what you got
When all you got is hurt

One love
One blood
One life
You got to do what you should
One life
With each other
Sisters Brothers
One life
But were not the same
We get to carry each other
Carry each other
One"