Έχουν σαλέψει..
..ώρες ώρες βλέπω το μάτι που γυαλίζει και σκιάζομαι..Πραγματικά η μόνη έκφραση που ταιριάζει στην περίσταση είναι ότι έχουμε ξεφύγει κι ότι έχετε σαλέψει..
Κι εξηγώ πάραυτα για να μην παρεξηγούμαι.. Ώρα 20.00 επιβιβάζομαι σε γνωστή γραμμή τρόλλευ για να πάω η άμοιρη στο σπιτάκι μου μετά από μια κοπιαστική και καυτερή μέρα..Προσπαθώ να μη με πάρει ο ύπνος από τη ζέστη- και γι αυτό φρόντισε και η μπόχα από τα σκουπίδια που εισχώρησε βίαια από τις πόρτες κατα τη διάρκεια μιας στάσης.. Μία στάση ακριβώς πριν τη δική μου, το τρόλλευ σταματάει τη "ξέφρενη"-ίσαμε 10χλμ/ώρα- πορεία του και ακινητοποιείται τελείως..Παράλληλα έχουν σκάσει από παντού πυροσβεστικά και περιπολικά και μας προσπερνάνε με τις μπάντες..ο κόσμος στα πεζοδρόμια έχει σταματήσει και κοιτάει αποσβωλομένος προς τα μπροστά και όλοι οι επιβαίνοντες έχουν σηκωθεί για να προσπαθήσουν να γίνουν και αυτοί θεατές στο συμβάν.. ΠΟΙΟ συμβάν? Κοιτάω με αγουρο-ξυπνημένο-βαριεστημένο ύφος και αναρωτιέμαι ρωτώντας το διπλανό μου τι έχει συμβεί (μπας και είχε καλύτερη θέα.. )Ανασήκωμα ώμων, ε εντός ολίγου ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως και βγήκαμε στην πύρινη λαίλαπα -ώρα 20.30- κυριολεκτικά μιας που τελικά είχε πιάσει φωτιά ένα μαγαζί πιο μπροστά και έκλειναν το δρόμο..
Προχωράω μπαίνω σε ένα μαγαζί με ρούχα, κάνω μια γρήγορη επισκόπηση βγαίνω, μπαίνω σε δεύτερο δοκιμάζω ένα φόρεμα (100% silk -άσχετο) βγαίνω, μπαίνω σε ένα τρίτο - ναι τα πήρα σβάρνα !!ναι ψάχνω ρούχο για επικείμενο γάμο ξαδέλφης- βγαίνω γρήγορα μιας και είχε πάει ήδη 21.00..Μιλάω στο κινητό, περπατάω αργά και χαζεύω και φτανεί η ιερή στιγμή που καταφτάνω στην είσοδο του σπιτιού, ανοίγω, ανεβαίνω και φτάνω στο ανσασέρ και την ώρα που μπαίνω -και ήδη έχω αρχίσει να τρέμω από τη συγκίνηση στην ιδέα της δροσιάς του σπιτιού μου-μπαίνει κι ένας άλλος τύπος, τον κοιτάω και μου θυμίζει κάτι- όχι δεν είναι γείτονας- είναι ο τύπος από το τρόλλευ.. Στην αρχή κολλάω- τρελή σύμπτωση?!? Όχι βέβαια - οι συμπτώσεις τελικά είναι για τους ηλίθιους..
-"Είσαι ελληνίδα?"
-"Ναι"
Έπαθε παράκρουση ο τύπος, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που άρχισε να παραληρεί, λες και συνάντησε στην Ανταρκτική Έλληνα ένα πράμα.. Και κει τον ρωτάω σε ποιον όροφο πηγαίνει και εκεί σκάλωσε..και το ίδιο λεπτό συνειδητοποιώ τη φρίκη- την τραγελαφικότητα της στιγμής- την παρανοϊκότητα του μυαλού.. Δε μπορούσε να βρει ευκαιρία να μιλήσει σε όλη αυτή τη διαδρομή που κράτησε 40 λετπά και περιελάμβανε στάσεις σε όλους τους γυναικείους αγαπημένους -αντρικούς μισητούς- προορισμούς , ΟΧΙ, έπρεπε να με ακολουθήσει ως στο σπίτι μου, να μπει στα μουλωχτά από πίσω μου και να βρει την πολύποθητη ευκαιρία μέσα στο ασανσέρ, που δεν υπάρχει και τρόπος διαφυγής και αποφυγής.. Λίγο το ύψος του παραλίγο 2m, λίγο το μάτι που γυάλιζε, λίγο η αφαιρετικότητα του λόγου του και η ατάκα "έχεις φοβερό κορμί!(εδώ γελάμε...) σου πάει ό,τι και να φορέσεις(εδώ κλαίμε..γιατί συνειρμικά είχε στήσει μάτι και στο μαγαζι που δοκίμαζα)" μπορώ να πω ότι σκιάστηκα..Πάλι καλά που σηκώθηκε κι έφυγε από μόνος του, διάβασε - υποθέτω- τη φρίκη στα μάτια μου ή κατάλαβε ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να βγουν οι δικοί μου από το σπίτι..
Όπως και να χει- έχουν σαλέψει ΛΕΩΩΩ ..Το καλοκαίρι και οι υψηλές θερμοκρασίες μήπως καίνε και τα εναπομείνοντα εγκεφαλικά κύτταρά τους?
Και λέω καλοκαίρι, γιατί μόνο τότε συμβαίνουν τα κουλά (βλ πακιστανό πέρσι)
Φέτος είχαμε και την ελληνική version, η οποία φάνηκε και ιδιαίτερα φιλόπατρις..
Αυτά εν ολίγοις.. Άντε γεια!
υγ..μήπως να προσλάβω κανά μπρατσαρά με δερμάτινα, να βρω πού μένει ο τυπάς και να του τον στείλω πακέτο την ώρα που θα μπαίνει στον ανελκυστήρα
να τον στριμώξει και να του πει "Είσαι όμορφο και άτριχο αγοράκι..Είσαι ακριβώς ό,τι ονειρευόμουν τόσο καιρό.." ..Αει σιχτίρ πια! Σιχάθηκα...
