Αναποδιές

..πολλές τελευταία! Μετά από το πείραμα με το κινητό για την απόδειξη του νόμου της βαρύτητας στο υγρό περιβάλλον..ακολούθησαν και άλλα παρόμοια πειράματα που είχαν ως μοναδικό και απώτερο σκοπό την τρανή απόδειξη ενός άλλου νόμου..του Μέρφι "Όταν κάτι πάει άσχημα όλα θα πάνε άσχημα"..
Λες και μερικές φορές υπάρχει ένα μαύρο συννεφάκι που δημιουργείται πάνω από το κεφάλι σου και επεκτείνεται και στα κεφάλια αυτών που έρχονται σε επαφή μαζί σου..και όσο θετική ενέργεια και να διαθέσεις για να το διαλύσεις δεν αρκεί. Για αυτές μάλλον τις περιπτώσεις απλά έχει ανακαλυφθεί και χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος "Γαμώ τη γκαντεμιά μου" κι έτσι μπορούν και πάλι να αντιμετωπιστούν με χιούμορ και χαμόγελα - αρκεί να υπάρχει θετική κατάληξη βεβαίως βεβαίως. Ας καταμετρήσουμε λοιπόν τα γεγονότα..

1. -Βλέπε προηγούμενο ποστ- Χάσιμο κινητού στα έγκατα της θαλάσσης με αποτέλεσμα να χάσω το πρωινό μου ξύπνημα με μουσική εκ ραδιοφώνου και να καταργήσω το νούμερο που είχα για 7 ολάκερα συναπτά έτη...Καλά δεν έγινε και τίποτα βέβαια τραγικό προχωράμε..
2. Σκάσιμο σε λάστιχο μηχανής στην οποία επέβαινα ως συνεπιβάτης... Απλά έγινε ως δια μαγείας πίτα από ένα τοσοδούλικο καρφάκι. Τουλάχιστον παρακολούθησα τη διαδικασία επισκευής του λαστίχου επομένως για μένα ήταν περισσότερο μια "εκπαιδευτική" εμπειρία..δε μπορώ να πω το ίδιο βέβαια για τον οδηγό, ο οποίος φαντάζομαι ότι ήθελε να εκφραστεί περισσότερο μέσω των θρησκευτικών αυτών σκευών που χρησιμοποιούνται για να φωτίζουν τις εικόνες - ή κάτι τέτοιο- κοινώς διαδεδομένα ως Καντήλια..
3.Συνηθισμένο πρωινό ξύπνημα, συνηθισμένη διαδρομή ως στη δουλειά.. Τυχαίνει καθυστέρηση του γαμω-τρόλλευ, τυχαίνει να αποφασίσω να πάω ως στην επόμενη στάση, τυχαίνει τότε να το δω να έρχεται φουριόζικο ,τελικά , λίγα μέτρα πριν το τερματισμό και αποφασίζω να βάλω τα μεγάλα μέσα και να επιταχύνω για τα τελευταία 50 μέτρα ώστε να σκίσω εγώ την κορδέλα...αντ αυτού όμως έσκισα το- αγαπημένο μου τονίζω- παντελόνι καθώς και το -ευαίσθητο σε τραυματισμούς - γόνατό μου. Και πριν προλάβω να αναπτερώσω - ούτε χρόνος dt δεν το περιγράφει- έχει πεταχτεί έξω από το ξενοδοχείο, που είχε θέα στο σημείο πτώσης μου, ένας μεσήλιξ να με παρακαλάει να μπω μέσα να ηρεμήσω, να πιω ένα καφέ, να περιποιηθ-ΟΥΜΕ το τραύμα,κτλ και ότι με έβλεπε που έπεσα, μπλα,μπλα.. Με το ζόρι συγκρατήθηκα μέσα στον πόνο μου και τη σύγχυσή μου να μη το διαολοστείλω πρωί πρωί- όχι για την προσφορά βοήθειας- αλλά για την επιμονή του και ΚΥΡΙΩΣ για το ότι αυτός με το τσακίρικο μυωπικό του μάτι πρέπει να με γκαντέμιασε και να φαγα τα μούτρα μου.. Από εδώ και πέρα τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν μιας και η πληγή με εμποδίζει ακόμα - και το μέλλον μου ως μπαλαρίνα διαγράφεται θολό..

4. Τελευταίο μάθημα ιστιοπλοΐας...Κοινή απόφαση όλων να ξεκινήσουμε πιο αργά για να γυρίσουμε αφού έχει βραδυάσει για να μελετήσουμε και τους φάρους- και καλά. Απόφαση εκπαιδευτή, ύστερα από προτροπή δική μου στο προηγούμενο μάθημα, να πάμε ως στην Αίγινα για να τσιμπήσουμε καμιά μαριδούλα -που ακόμα απωθημένη μας έχει μείνει- είτε είχε αέρα είτε όχι, θα ανάβαμε τη μηχανή όπως κι έγινε.. Κι ενώ το ταξίδι έβαινε καλώς, καθώς με είχε γλυκοπάρει ο ύπνος στο κατάστρωμα, με αποτέλεσμα να κάνω το γνωστό ημι-μάυρισμα (ή αλλιώς οικοδόμου-χέρια και μισά πόδια) και είχαμε σχεδόν φτάσει.. ακούμε τον εκπαιδευτή μας να φωνάζει από κάτω.."Έχουμε σοβαρό πρόβλημα..πολύ σοβαρό πρόβλημα" .. Πηγαινοερχόταν τρελά αγχωμένος και με σκισμένο το δάχτυλο του είχε γεμίσει με αίματα παντού.Σκέφτομαι- αφελώς -εκπαιδευτική άσκηση να μας προετοιμάσει για περιπτώσεις πανικού.. Τελικά ΜΕΓΑ λάθος - είχε σπάσει η σαλαμάστρα ..καταλάβατε τώρα δηλαδή ε? Ένα εξάρτημα που εμποδίζει να μπάζει νερά η μηχανή..τελοσπάντων..με αποτέλεσμα να βάζουμε νερά και να είμαστε με τις αντλίες να τρομπάρουμε τα νερά, με μπουκαλάκια και κουβάδες να τα αδειάζουμε..Απόδειξη:

Μετά από 2 ώρες βρέθηκε ένας χριστιανός - μπορεί και μωαμεθανός, βουδιστής, πεντηκοστιανός που δε μας νοιάζει στην προκειμένη περίπτωση- και βούτηξε με μάσκα και βούλωσε το σημείο,που είχε σπάσει, με πανιά και τσίχλα - όχι αυτή που μασάμε (έτσι νόμιζα στην αρχή-πάλι αφελώς). Μετά από αυτό φυσικά θελήσαμε να γυρίσουμε πίσω, χωρίς μηχανή βεβαίως και μόνο με πανιά - που προϋποθέτει βέβαια την ύπαρξη έστω πνοής αέρα..Αλλά η "καλή" μας τύχη δε μας ήθελε..Βέβαια κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία και έκαναν το μπανάκι τους εκεί στα ανοιχτά μιας και κολυμπώντας πήγαιναν πιο γρήγορα από ότι το σκάφος..Τελικά ο εκπαιδευτής άφησε κατά μέρος την προσπάθεια και ήρθαν και μας ρυμούλκησαν μέχρι το Φάληρο, όπου πατήσαμε το πόδι μας στις 1.00 τα ξημερώματα. Πέρα από την ταλαιπωρία όμως απόλαυσα το ηλιοβασίλεμα και την ηρεμία του νυχτερινού,λουσμένου από τα αθηναϊκά φώτα, Σαρωνικού - καθώς κι ένα παρτάκι στη Βάρκιζα που πήγαμε στο καπάκι..

Κάπου εδώ πάντως έχω αρχίσει να τη ψιλιάζομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με τον όρο τύχη που με δέρνει..

5. Και αρχίζει να σοβαρεύει..Τετάρτη μαθαίνω τα δυσάρεστα για τη φίλη μου..την απέλυσαν και δεν είχε κλείσει ούτε μήνα στην καινούργια της δουλειά- στην οποία ήταν τρελά ευχαριστημένη..Αποφάσισαν τελικά ότι δεν ήθελαν κάποιον extra άνθρωπο στη θέση αυτή- νωρίς το σκέφτηκαν.. Όπως και να χει θετική σκέψη και όλα θα πάνε καλά τελικά..

6. Και πιο δυσάρεστο κι εύχομαι τελευταίο...Η δασκάλα χορού μου με ειδοποίησαν ότι αρρώστησε, ότι βρίσκεται στο νοσοκομείο για εξετάσεις και δε ξέρουν πότε θα επιστρέψει..Εδώ απλά εύχομαι να μην είναι τίποτα ή απλά να έχει συμβεί κάτι άλλο και η σχολή χορού να λέει ψέμματα..

Ελπίζω μετά από αυτό το Post να ξορκίσω την τύχη όχι για να φερθεί καλύτερα σε μένα αλλά κυρίως στο οικείο -κι όχι μόνο- περιβάλλον..Γιατί τελικά όλα είναι ρευστά, γιατί μπορείς να είσαι αισιόδοξος, να προδιαθέτεις τους υπόλοιπους σε θετική σκέψη, να μη αφήνεις να σε επηρεάζουν τα γεγονότα..αλλά υπάρχουν κάποια που σε πιάνουν, δένεσαι κόμπος και δε μπορείς να βοηθήσεις..

Όπως και να χει..για τη δική σας προστασία κρατείστε τις σχετικές αποστάσεις- πάντα προληπτικά βέβαια.. :P

υγ. Αφού διαβάσατε όλο το κείμενο έχετε αυτομάτως αποδεχθεί τους όρους και παραιτηθεί από το δικαίωμά σας να κατηγορήσετε ευθέως ή εμμέσως την υποφαινόμενη ,η οποία δε φέρει καμία απολύτως ευθύνη, για ότι πρόκειται να σας συμβεί.

Carpe Diem

αχ...ευχάριστη κούραση που σε πιάνει μια νύστα αλλά δε μπορείς να κοιμηθείς από την υπερένταση. Έχω τόσα να σκέφτομαι, να κάνω, να ζήσω..και ο χρόνος τρέχει και συ κυνηγός με τη σφεντόνα συνήθως και προσπαθείς να εξελιχθείς σε επαγγελματία με καραμπίνα, όπου θα μπορείς να διακρίνεις το σωστό θήραμα και τη κατάλληλη στιγμή.. Αλλά με το πρόσχημα του ερασιτέχνη προσπαθώ να αδράξω κάθε στιγμή και ίσως και να μην επιλέγω με τα σωστότερα κριτήρια..το θήραμα μου ο χρόνος, οι γνώσεις, η διασκέδαση, η καλή παρέα,ο χορός, τα ταξίδια, η επαφή..Κάπου όμως σε κάποια γωνία φοβάμαι μη χαθεί το παιχνίδι και μείνω μόνη με τη σφεντόνα μου σε μια ερημιά να κοιτάω τον άδειο ουρανό..Αλλά και πάλι ψηλά θα κοιτάω.

Τα μαθήματα ιστιοπλοΐας τελειώνουν κιόλας αυτό το Σάββατο και παρόλο το άδοξο πνίξιμο του κινητού μου στη θάλασσα πιστεύω ότι δε θα χαρακτηριστώ θαλασσοπνίχτρα και ότι σύντομα θα μ εμπιστευτούν φίλοι και γνωστοί.. Όπως και να έχει ένα 3ημεράκι θα το κανονίσουμε - για την εμπειρία- όποτε εκεί θα τεσταριστούν οι αντοχές μου.. Κι αν τα φτύσω τουλάχιστον ένα χρωματάκι θα το χουμε πάρει στο μεταξύ:P Και για τον Ιούνη προβλέπεται ταξιδάκι Βουδαπέστη μεριά..για ένα σεμιναριάκι αλλά θα κάνουμε και το σχετικο tourist γύρο.

Εκείνη τη διπλωματική να δούμε μόνο πότε θα την αρχίσουμε..Έχουμε χρόνο όμως..(ή μηπως όχι?)

ps. Το όνομα του σκάφους συμπτωματικά λέγεται carpe diem..τυχαίο?
ps2. Πέρασε κιόλας ο χειμώνας?!?Άντε καλό μας καλοκαίρι..