Ενα τρελό τρελό..

Θέλω να σου γράψω για αυτά που είδα και δε ξέρω αν έζησα αλλά σίγουρα ήταν ένα full σκ με λίγο από όλα μέσα..
Ας αρχίσουμε μετά της Παρασκευής..Χαλαρό ποτάκι με κοπέλα από δουλειά και λίγη αναδρομή στο παρελθόν- που λόγω της ημέρας επιβαλλόταν..Ξάφνου τηλ από το πουθενά και τελικά βρίσκομαι να πίνω ποτάκι με την ομάδα του site seein' στο Γκάζι- όλοι τους ένας κι ένας και συνθέτουν μια φοβερή ομάδα που πέρα από το μεράκι που διαθέτουν για το blog αποτελούν και καλή παρέα.Δεν πρόλαβα να εκμαιεύσω πολλές πληροφορίες μιας και οι ερωτήσεις επαναλαμβάνονταν * 5 κι ας όψεται και το πρωινο ξύπνημα... Εγερτήριο στις 7 (αν και το "7 ξυπνάμε" αρκετοί το παρέφρασαν "7 ξεκινάμε"..δε φταίω εγώ όμως:P) και ετοιμασίες για Παρνασσό, το 3ο σκ μέσα σε ένα μήνα που αποφασίζω να αποδράσω + άλλο ενα 3ημερο που κατέληξα στο Βόλο.. Σκοπός μου στη παρούσα φάση να εξοικειωθώ με το άθλημα του σκι και παρόλο τις αντίξοες συνθήκες -ομίχλη, έλλειψη χιονιού,κτλ- νομίζω ότι έχω βελτιωθεί.. Αλλά αρκετοί κακεντρεχείς προσπαθούν μάταια να αποδείξουν το αντίθετο, απλά σας παραθέτω το video-οποιαδήποτε ομοιότης με τη γραφούσα καθαρή σύμπτωσης- για να συνειδητοποίησετε το μέγεθος της ζήλειας τους..Τα ταλέντα εξάλλου δε κρύβονται..

Άνοιξαν οι πνεύμονες, χέρια, πόδια, ώμοι σε διάφορες τούμπες, αλλά δεν πτοούμαστε..Η απόλαυση της αίσθησης του αέρα που σε χτυπάει στο πρόσωπο, η αδρεναλίνη της στιγμής που χάνεις τον έλεγχο, το χιόνι άσπρο και καυτό που καίει τα απροστάτευτα μέρη του σώματος, η δύναμη του ανθρώπου να συνεχίζει ακόμα κι όταν γύρω του τα πάντα λευκά, βουνό χιόνι και ομίχλη ένα σύμπλεγμα και η όραση σου σε προδίδει και αποφασίζεις να αφεθείς στην κλίση ακολουθώντας το ενστικτό..Ευχαριστώ που δεν έβλεπα αλλά ένιωθα..
Και μετά κλασσικά στην ταβέρνα του Δήμου στο Πολύδροσο- παϊδάκια γι αυτους που τα τιμάνε, κρασί, γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού - για μένα μήλο..
Επιστροφή στας Αθήνας και ετοιμαζόμαστε για έξοδο- παρόλο την απίστευτη κούραση..Εδώ τα καταφέραμε την προηγούμενη Κυριακή με σκι + έξοδο+ πρωινό ξύπνημα εδώ θα κωλώσουμε.. (Βέβαια διαγράφουμε από τη μνήμη μας ,τη βιαιη έξοδο εκ της μεσαίας λωρίδας προς την αριστερή και την παρολίγο πρόσκρουση με το κιγκλιδωμα της λεωφόρου λόγω στιγμιαίας υπνηλίας, χαρακτηριζόμνη ως ατυχές συμβάν) .. Η κοπέλα που γιόρταζε θα μας έβγαζε στο αγαπημένο μας- γι αυτή την περίοδο- μαγαζί με latin ρυθμούς και αύθονο χορό.. Συνάντησα πολλά πρόσωπα παλιά και νέα καθώς και τη δασκάλα μου συνοδευόμενη με έναν μ..... που τους πάω και τους 2 αφάνταστα και πολύ χάρηκα που τους είδα μαζί, παρόλο που φοβήθηκαν που με είδαν ξέρουν ότι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από μένα, γιατί η χημεία των ανθρώπων μερικές φορές είναι πάνω από λόγια και πράξεις.
Κυριακή είχα αποφασίσει να χαλαρώσω.. Μετά την προσγείωσή μου και την οριζοντο-ποιήση μου θεωρούσα αδύνατη την ανάσταση..Κι όμως η μυρωδιά από μπακαλαράκι σε συνδυασμό με τη φωνή της και τα χέρια της ξαδέλφης ήταν υπερ-αρκετά για να με οδηγήσουν στα τυφλά στο στρωμένο από ώρα οικογενειακό τραπέζι.. Πήραμε τις απαραίτητες δυνάμεις λοιπόν και ξάφνου μήνυμα από τη φίλη, με όλη την παλιά παρέα πάμε καφέ Μοναστηράκι..Μαζεύω τους δικούς μου και βρισκόμαστε κατα μεσής στην πλατεία Ψυρρή (αφού έχει προηγηθεί παρολίγον κλοπή πορτοφολακίουν εκ της χειραποσκευής μου με τσάκωμα στα πράσα-αλλά με πολύ ήπια αντίδραση εκ μέρους μου-μεγαλόψυχη γαρ) να λιαζόμαστε σα τα χταπόδια στα βράχια..και η παρέα εναλλασσόταν συνεχώς έρχονταν, έφευγαν πρόσωπα που έχουμε ζήσει πολλά και μου θυμίζουν πολλά και ένιωσα και πάλι οικεία..Πήγαμε για παγωτό και μετά για ποτό και φτάνοντας σπίτι συνειδητοποιώ ότι αύριο έχω πρωινή εργασία..κι άλλο κύμα χαράς, αναρωτιέμαι μόνο πότε θα τελειώσει όλο αυτό..αλλά μέχρι τότε..

Μια ιστορία με 5..

..λέξεις μου ζήτησε ο Zouri να σας πω και μιας έχω αποσυρθεί αρκετό καιρό είπα να το δοκιμάσω! Λοιπόν τι μπορεις να σχηματίσεις με αυτες τις ρημαδολέξεις: Πανιωνιος,αριστερα,εξεγερση,παραγαδι,μεγαλε Zouri.!!

Ήταν μια φορά, ένα αγόρι - ας τον πούμε Ιάσωνα μιας και μ αρέσει το όνομα, όχι αυτόν με το χρυσόμαλλο δέρας-αλλά είχε χρυσά μαλλιά σαν τις ακτίνες του ήλιου και φεγγοβολούσε. Οι γονείς του ήταν περηφάνοι για το γιοκα τους, ο οποίος εκτός από πανέμορφος ήταν και σπίρτο-στον αέρα πουλιά που λένε, από αυτά που πετάνε καλέ.. Έτρεφαν λοιπόν μεγάλες προσδοκίες - και λογικό- του στυλ: "Οταν μεγαλώσει θα γίνει μεγαλοδικηγόρος ή γιατρος κι όχι κανένας αποτυχημένος-αγγλιστί looser- ή κανένας ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου" , έλεγε και ξανάλεγε ο πατέρας του, που αν και ορκισμένος Ολυμπιακός, αποτελούσε υπόδειγμα αξιοπρέπειας και τιμιότητας στο νησί που μεγάλωσε, και δεν είχε δώσει ποτέ σε κανέναν αφορμή να τσακωθεί μαζί του..Ακόμα και με τη γυναίκα του παρόλο τη γκρίνια και τη μουρμούρα της "Τα ψώνια γιατί είναι ακόμα έξω από το ψυγείο?","Μη ροχαλίζεις δε μπορώ να κοιμηθώ","Αντε που θες να πας και για παραγάδι, κανένας ψαράς είσαι?Για γκομενιτσες πάτε..", "Δε σου είπα να πας αριστερά?Γιατί έστριψες δεξιά?" ποτέ δεν είχε χρειαστεί να κάνει την προσωπική του εξέγερση, γιατί πάντα έφερνε στο νου του τη μορφή του γιου του και ευθυς αμέσως όλες οι έγνοιες του διαλύονταν σα σύννεφα μετά από βροχή που τα διαλύει το ουράνιο τόξο..
Μια μέρα όμως ο Ιάσωνας του σκάει το παραμύθι..
"Το αποφάσισα θέλω να γίνω τερματοφύλακας!"
Τριπλό εγκεφαλικό ο πατέρας.."ΤΙΙΙ αγόρι μ'?" "Μα τι ιδεα 'ν' τούτη?ποιος σου την κάρφωσε, πες μου και θα τον σκίσω στα 2, τον άτιμο, τον μπάσταρδο, το τσογλαν' "
"Μην το βρίζεις πατέρα, είναι μεγάλη μορφή.."
"Μη συνεχίζεις με τον ελεεινό, τον τρισάθλιο, τον απατεώνα..Ποιος ξέρει πως σε ξεγέλασε, τι σου ταξε...Φαντάζομαι θα σου πιπλισε το μυαλό με δόξα, λέφτα και γυναίκες,ε? "
"Η αλήθεια είναι ότι τα χει όλα, αλλά δε χρειάστηκε να πει τίποτα..ξέρεις πρόκειται για τον Zouri"
"Eμ δε μ το λες από την αρχή...Τώρα είναι που δε θα τον λυπηθώ.." ούρλιαξε και πήρε την καραμπίνα του τρέχοντας έξω από το σπίτι "που θα πάει θα τον πετύχω και τότε.. θα τους τις ανάψω..μπαμ και κάτω!"
Ω μεγάλε Zouri τι σου ΄μελε να πάθεις, αλλά οι μεγάλες προσωπικότητες έχουν και τα ρίσκα τους.. (Αλλά από την άλλη ήρθε και η ώρα της δικαίωσης, να μάθεις να μη παρασύρεις άβγαλτα αγοράκια στα δικά σου βήματα...χα:))
Αυτά..άντε γράψαμε και μια βλακειούλα, χασαμε και λίγο χρόνο, τώρα που το ξαναδιαβάζω μλκ είναι αλλά αυτό μου βγήκε..
Λέξεις που θέλω να διαβάσω: Μωβ, πανιά, χείλη,χορεύοντας, άρωμα
Προσκαλώ όλους από τη λίστα δεξιά αν τους εμπνέει να γράψουν κάτι..γιατί δε μ αρέσει να ψυχαναγκάζω -τς τς..Αντε καλό ξήμέρωμα

Μίλα

-Πες μου μια σκέψη σου..Μίλα μου, πες επιτέλους κάτι! Τίποτα?
-Να κάτι..
-Όχι το κάτι δεν είναι αρκετό. Θέλω να σ ακούσω γαμώτο, να λες, να ταξιδευεις, να ζεις, να παθιάζεσαι, να κλαις, να γινεις σκουπίδι, να πεφτεις,να πιάνεσαι από τις άκρες των μαλλιών,να αφεθείς και να αφήσεις, να ανοίξεις και εκεί κάπου στον αέρα με γεύση κατακάθι γλυκο πικρό με δυο παγάκια, εκεί που το μυαλό χάνει τον ορίζοντα μέσα σου, θα τον βρεις..
-Ποιον?
-Τον εαυτό σου, ξύπνα..
-Όνειρο?
-Όχι εφιάλτης με δόρατα και αίματα, ό,τι σε κάνει να τρομάζεις για να βάλεις τις φωνές..να ουρλιάξεις και να παλέψεις..
-...
-Μίλα μου...Μ ακούς?Εγω ειμαι πάντα στο πίσω μερος της σκηνής και φουσκώνω μπαλόνια για την παράσταση που είσαι πρωταγωνίστρια, μη ξεχνιέσαι, είναι αυτοσχέδια, μην αγχώνεσαι..Να πάρε το μπαλόνι και πέτα ψηλά για όσο αντέχεις, κι αν πέσεις θα σε πιάσω..Άντε βγες το κοινό περιμένει. Κι ας είναι άδεια η πλατεία, γεμισέ τη με τις σκέψεις σου και για χειροκρότημα θα σου χορέψω κλακέτες και για λουλούδια πολύχρωμες σαπουνόφουσκες που αιωρουνται για λίγο στον αέρα και για φιλί μια βουτιά στο βυθό.....
Αντε λοιπόν μην αργείς, νιώσε.
-Σε λίγο..